Weinig verrassing, hoop ergernis

Het boek begon verrassend vlot en humorvol en de basis van het boek – een stel dat te horen krijgt nog 68 jaar bij elkaar te blijven en elkaar om het spannend te houden willen verrassen – is origineel en had goed uitgewerkt kunnen worden. De verrassingen houden echter snel op en de humor maakt langzaamaan plaats voor ergernis.
Hoofdpersoon Sylvie (32 jaar) is behoorlijk naïef en kinderlijk voor haar leeftijd. Ze noemt haar ouders pappie en mammie wat me al heel snel behoorlijk tegen begint te staan en ervoor zorgt dat het verhaal niet zo aantrekkelijk meer is.
De twee verhaallijnen: Sylvie en haar problemen thuis en Sylvie en haar problemen op het werk, weten me allebei niet genoeg te boeien om ervoor te zorgen dat ik door blijf lezen.
Het verhaal doet weinig feelgood aan, op het einde na dan, en wordt op een gegeven moment zelfs deprimerend. Problemen in boeken zijn niet erg, maar van een schrijfster als Kinsella had ik gehoopt en misschien zelfs verwacht dat zij dit met een hoop humor zou brengen of oplossen. Die humor was echter op een gegeven moment ver te zoeken. Ook de ouders van Sylvie, allebei vreselijke mensen, geven een negatieve kleur aan het verhaal.
De schrijfstijl is oké, maar niet genoeg om een écht leuk boek neer te zetten.