Hopen op een knaller

Bloedrechters is het vierde boek van Petros Markaris met commissaris Kostas Charitos in de hoofdrol. Deze keer wordt het wel heel persoonlijk voor Charitos, wanneer zijn dochter Katerina en haar vriend zich op een veerboot bevinden die gekaapt wordt door terroristen. De veerboot dobbert voor de kust van Kreta, maar zolang de terroristen hun identiteit niet prijsgeven, kunnen de autoriteiten alleen afwachten. Commissaris Charitos haast zich naar Kreta, maar wordt al snel teruggeroepen naar Athene omdat er een seriemoordenaar actief is. Een gemaskerde man vermoord reclameacteurs en dreigt daarmee door te gaan tot alle reclame stopt…
Het onderwerp dat dit boek behandeld wordt, is actueel en wordt realistisch gebracht door Markaris. Het heden en (Griekse) verleden zijn mooi vervlochten.
Soms is het wel wat moeilijk te volgen als je de eerdere boeken niet gelezen hebt. Bloedrechters is weliswaar een nieuw verhaal, maar commissaris Charitos heeft al het een en ander meegemaakt met sommige andere personages die in dit boek een rol spelen en die, gezien de verwijzingen, in vorige boeken ook prominent aanwezig waren.
En wat die andere personages betreft, is het voor de niet Griekse lezers, behoorlijk moeilijk om de namen te onthouden: Vlassopoulos, Gikas, Sjaljopin, Stathakos, Sotiropoulos, Panousos, Stavropoulos, Alibrandis, Andreopoulos, Delopoulos, Petropoulos. Wie is wie? Gelukkig staat er een handige namenlijst achter in het boek, maar het nakijken van de juiste man bij de juiste naam kost tijd en haalt de vaart uit het verhaal.
Het verhaal begint vrij saai, met wat alledaagse beschrijvingen van het leven van commissaris Charitos. Daarna wordt het gelukkig al gauw spannender. Bovendien zit er een flinke dosis droge humor in het boek.
Markaris beschrijft veel en uitgebreid routes, wegen, straten en het verkeer in Griekenland. In het begin is dit wel leuk, de lezer wordt als het ware in de Griekse cultuur getrokken, maar het wordt irritant als de sfeerbeschrijvingen in elk hoofdstuk een hele pagina beslaan.
Wel weet de schrijver commissaris Charitos prachtig neer te zetten. Een charismatische politiecommissaris met een grote mond maar een klein hartje.
Pas in een van de laatste hoofdstukken krijgt de lezer wat meer informatie over de moordenaar. Erg spannend, en erg onverwacht, een mooi eind.
Verder dan drie sterren lijkt Petros Markaris op Crimezone.nl echter niet te komen. Zijn boeken zijn aardige thrillers, niet meer en niet minder. We blijven hopen op een knaller.