Niet op het puntje van je stoel

De gewelddadige Vincent Koning, een ex-rechercheur met alcoholistische trekjes, speelt de hoofdrol in Doodstil van auteur Bies van Ede. Bovendien heeft Koning ooit besmet vlees gegeten, waardoor hij nu aan de ziekte van Creutzfeldt-jakob leidt.
Wanneer Koning op het spoor komt van een netwerk van illegaal vleeshandel, gaat hij op onderzoek uit. Maar dat onderzoek leidt al snel tot bizarre wendingen en haast ongeloofwaardige conclusies. Vreemde moorden, dode dieren, vampiers, ondoden en dan ook nog die mysterieuze band Tranendal. Wat heeft het allemaal met elkaar, en het normaal zo rustige dorpje Doodstil, in Groningen te maken?
In het begin van het boek gaat het vooral over de illegale vleesindustrie, een onderwerp dat niet echt tot de verbeelding spreekt. Na een aantal vreemde en lugubere gebeurtenissen, komt de lezer erachter dat het eigenlijke hoofdthema ‘Vampiers’ is.
Bies van Ede heeft een vlotte schrijfstijl, het boek leest lekker weg al is het soms wat ongeloofwaardig. Met de zilveren kogels, houten staken, knoflook en kruisbeelden doet het verhaal een beetje denken aan horrorfilm 'From dusk till dawn' uit de jaren 90.
Nuchtere alcoholist Koning gelooft wel heel makkelijk en opeens in vampiers, zonder een andere verklaring te zoeken voor de bizarre gebeurtenissen in Doodstil.
In de flaptekst wordt Van Ede vergeleken met de master of horror Stephen King. De plot wordt zelfs ‘Stephen King-waardig’ genoemd. Echter, de plot is wel heel ver gezocht en het boek is niet waardig om in één zin met King genoemd te worden.
Wel leuk is dat er veel sarcastische humor in het boek zit. Ook is het crossmediaal: de band Tranendal bestaat echt en heeft het door Van Ede geschreven liedje over het boek opgenomen. Dit is te beluisteren op [u]www.doodstil-hetboek.nl[/u].
Doodstil is een aardig tussendoortje, maar het verhaal is geen moment echt eng. Geen puntje-van-de-stoel-werk.