Blijft boeien

Het derde boek van de Nederlandse schrijfster Svea Ersson gaat weer over Eva, die we in haar eerste boek, Alleen Eva, al leerden kennen. Daarna volgde in 2010 Voor altijd Isa met andere hoofdpersonen. Zonder Lisa speelt een aantal jaar na Alleen Eva en is redelijk goed afzonderlijk te lezen.

Eva (38) heeft samen met haar jongere vriend Tommie drie kinderen: Lisa, Finn en Kaj. Bovendien is ze zwanger van een vierde. Reinout en Samantha, de kinderen van haar ex-man, zijn ook (tijdelijk) bij hen in huis. Eva werd als kind jarenlang misbruikt, en als gevolg daarvan heeft ze meerdere persoonlijkheden ontwikkeld. Therapie heeft geholpen om de meeste persoonlijkheden weg te krijgen, alleen de vierjarige Klaartje blijft nog over. Zij komt soms zomaar tevoorschijn. Op een dag speelt Eva verstoppertje met haar dochter Lisa en Tommie's zusje Sterre. Opeens is Lisa verdwenen. En niemand weet waar ze is. Heeft iemand haar soms ontvoerd? Maar waarom?

De nachtmerrie van iedere ouder…’ staat er op de achterflap van Zonder Lisa. En dat is het natuurlijk als je kind verdwijnt, maar in dit boek is het moeilijk om mee te leven met de ouders. De gemiddelde lezer zal zich niet kunnen identificeren met moeder Eva, een aparte vrouw met meerdere persoonlijkheden, of met vader Tommie, een wel erg jonge man die soms onbegrijpelijke dingen doet. Daardoor komt de verdwijning niet echt dichtbij. Aan het ongeluk in Eva'’s leven lijkt bovendien geen eind te komen: ze is misbruikt als kind, heeft een psychische stoornis, ze sneed zichzelf, haar ex-man misbruikte haar op allerlei manieren en nu is haar dochter ook nog weg. 

Van bijna alle personages in dit boek wordt uitgebreid het leven of een deel daarvan besproken. De lezer krijgt allemaal informatie over het verleden van Eva, Tommie, Tommie's moeder en zelfs van de politieagenten die de zaak onderzoeken. Dat haalt de vaart uit het verhaal, maar het is wel interessant en het past bij het predicaat ‘psychologische thriller’ dat dit boek heeft meegekregen.

Goed aan Zonder Lisa is dat het lekker wegleest en blijft boeien, vooral omdat de psychische stoornis van Eva zo interessant is. Daar wil de lezer meer van weten. De ontknoping is erg onverwacht, een beetje te onverwacht eigenlijk, er wordt geen vermoeden gewekt over wie de ontvoerder kan zijn.