Naarmate het boek vordert, wordt het wat eentonig

In Soul Beach kijk je mee met Alice, die het moeilijk vindt om met de dood van haar zus om te gaan. En alsof dat nog niet erg genoeg is, blijkt Meggie ook nog eens vermoord te zijn op de verjaardag van Alice. Op de dag van de begrafenis van haar zus krijgt Alice een mailtje. Op het eerste gezicht is dit niet zo vreemd, maar het mailtje komt van haar dode zus. Als ze later van haar zus een uitnodiging voor Soul Beach krijgt, besluit ze die te accepteren. Soul Beach blijkt een paradijsstrand te zijn: de zon schijnt er altijd, er zijn alleen maar jongeren en iedereen is er prachtig. Er klopt alleen één ding niet: alle inwoners zijn dood. Alice kan hier met haar zus en andere dode tieners praten en leert zo een heel andere wereld kennen. Elke tiener op Soul Beach heeft zijn eigen achtergrond en hoe prachtig het er ook is, niet alle bewoners willen hier tot in de eeuwigheid blijven. Alice zoekt een manier om hen te helpen, maar ondertussen is de moordenaar van Meggie ook nog niet gevonden. De perfecte wereld is toch niet zo perfect, en alle raadsels blijven zich opstapelen. Alice lijkt de enige te zijn die voor een oplossing kan zorgen.
Het verhaal geeft een verrassende kijk op het leven na de dood. Er wordt een soort computerspelachtig paradijs geschetst waar dode tieners hun gang kunnen gaan. Levende tieners zoals Alice kunnen worden uitgenodigd om op bezoek te komen. Deze alternatieve wereld wordt heel beeldend beschreven, maar naarmate het boek vordert, wordt het wat eentonig. Ondanks dat dit de bedoeling van de schrijfster is, haalt dit wel de vaart uit het verhaal.
De vraag wie de zus van Alice heeft vermoord, houd je vooral in het begin bezig en sleept je dan door het verhaal, maar verdwijnt een beetje naar de achtergrond wanneer er allerlei andere verhaallijnen worden toegevoegd. Zoals het verhaal van Triti die voor haar dood gepest werd op school, en van de rijkeluiszoon Danny die steeds belangrijker wordt voor Alice. Door af en toe een pagina met de gedachtes van de moordenaar toe te voegen, probeert de schrijfster de spanning er een beetje in te houden, maar dit helpt maar deels.
Ondertussen raakt Alice steeds meer het contact met de echte wereld kwijt en ze leeft alleen nog maar toe naar de ontmoetingen met haar zus. Het leven in de echte wereld is dan ook geen pretje met ouders die altijd ruziemaken. Soul Beach wordt voor Alice steeds meer een vlucht uit het echte leven. Als lezer kun je je heel goed voorstellen waarom Alice dit ‘paradijs’ verkiest boven de echte wereld, maar de inwoners van Soul Beach laten wel merken dat het geen echt paradijs is. Alles in Soul Beach voelt zinloos aan, en die beklemdheid wordt goed overgebracht.
Wanneer je op het eind hoopt op alles een antwoord te krijgen, kom je bedrogen uit. De raadsels worden maar gedeeltelijk opgelost en het lijkt nu allemaal nog onmogelijker te worden voor Alice om ze op te lossen en daarmee Soul Beach definitief te kunnen verlaten. Dit is dan ook het eerste deel van de trilogie, dus om antwoorden te krijgen zullen we moeten wachten op de volgende delen. Want hoewel Soul Beach geen echte pageturner is geworden, is het verhaal goed bedacht en leuk om te lezen, en daarom zeker de moeite waard.