Liefdesbrieven aan je exen? Goed idee!

Lara Jean is de middelste van de Song girls. Haar zusje, Kitty, is de jongste en haar zus, Margot de oudste. Lara heeft een aantal liefdes in haar leven gehad, jongens die haar teleurgesteld hebben, onbereikbaar leken of zijn verhuisd. Elke keer als ze over een jongen heen wilde komen schreef ze diegene een hart-uitstortende-eerlijke-alleszeggende liefdesbrief en was ze over die jongen heen. Ze schreef letterlijk haar gevoelens weg, deed ze in een envelop, adresseerde deze en deed hem in haar hoedendoos. Nu heeft zich echter een probleem voorgedaan. Alle brieven zijn verzonden. Dus ook degene die ze heeft gestuurd naar het vriendje van haar zus Margot…

Margot heeft een vriend, genaamd Josh. Josh is kind aan huis bij de Song-girls. Zelfs Kitty adoreert Josh. Maar… Lara was stiekem eerst verliefd op Josh. Toen bleek dat Josh verliefd was op Margot, schreef Lara dus DE brief.

Sinds het overlijden van haar moeder heeft Margot zo’n beetje alle taken op zich genomen om vader uit de brand te helpen. Margot gaat binnenkort echter studeren in Schotland en dan vallen al die taken op de schouders van Lara. En omdat Margot gaat studeren in Schotland, is het niet heel handig om een vriend te hebben die een oceaan van haar is verwijderd.

Allereerst wil ik zeggen dat ik het snap. Zo’n brief. Ik wil dat ook kunnen. Lijkt me zo fijn om een brief te schrijven en dan al je gevoel erin te storten en dan die gevoelens kwijt te zijn. Stel je voor! Eén brief en BAM!... weg is je liefdesverdriet. Ik snap dat het hele ritueel daarvan misschien bevrijdend werkt en ik hoop dat ik ooit ook een manier vind om dat te doen.

Lara is een fijn personage, makkelijk te begrijpen en ook makkelijk om je in haar in te leven. Maar ook de andere twee zusjes zijn goed vormgegeven. Ik ben persoonlijk helemaal gek op Kitty, hoe ze doet en de wereld bekijkt. Margot kon ik me maar moeilijk in inleven. Ik vond haar eigenlijk eigenlijk wel een controlling bitch. Ze controleert alle stappen die Lara zet, bepaalt vanalles voor haar en wil dat ze het eigenlijk precies zo doet als zij. Een voorbeeld is dat ze de hele tijd zit te hameren op dat Lara een internship moet hebben of vrijwilligerswerk moet doen. Ik denk dan, dat moet ze toch helemaal zelf weten?! Afijn. Ik mocht Margot niet.

Het familieleven geeft wel een fijne afwisseling met de voorspelbaarheid van het liefdesverhaal wat er in het boek speelt en door de brieven blijft het verhaal leven. Jongens die ze ooit geschreven krijgen die brieven en willen dan daarover met haar praten, wat een aantal pijnlijke, aandoenlijke maar ook hilarische gesprekken tot gevolg heeft.

Het verhaal is wel echt heel voorspelbaar. Het is net een romantische komedie. Je weet precies hoe het gaat lopen, welke structuur er in het verhaal zit. Het nadeel aan deze romcom is dat hij niet daadwerkelijk eindigt in dit boek. Dat vind ik echt heel jammer want ik kan me maar moeilijk voorstellen dat er nog een heel boek gevuld wordt met dit verhaal. Dat zal dan een spectaculaire wending moeten hebben om een interessant boek te zijn.

Uiteindelijk vind ik het wel echt een leuk boek. Het leest lekker weg. Alle elementen lopen goed in elkaar over, het is logisch en je kunt je goed inleven in de personages. De verzonden liefdesbrieven zijn een leuke insteek. Het is echter voorspelbaar en ik denk dat het best met het vervolg in één boek had gepast. Ik ben wel benieuwd naar het volgende boek en of het inderdaad zo voorspelbaar is of dat het een onverwachte wending heeft waardoor ik helemaal omver wordt geblazen. We zullen zien!