Eentonig met weinig diepgang

Meg Corbyn is gevlucht van de lopende namen en is hierbij terecht gekomen in het territorium van de Anderen, ook wel Terra Indigene genoemd. Deze wezens zijn niet menselijk, vandaar de naam. Het zijn woeste oerbewoners van Navid en ze hebben zich zo geëvolueerd dat ze zich aan alles kunnen aanpassen. Toen kwamen de mensen. Dit zijn gewoon stukken vlees voor de Anderen maar ze tolereren hun aanwezigheid. Al gauw wordt Meg geaccepteerd als de nieuwe “contactmens”, die fungeert als luik tussen de mensen en de Anderen en balanceert ze op de gevaarlijke lijn tussen de Anderen en de mensen waar ze voor vluchtten, de Lopende Namen.

De verwachting vooraf was dat dit een goed leesbaar Urban Fantasy boek was. De verwachting was om in een nieuwe wereld te duiken en kennis te maken met de powervrouw genaamd Meg Corbyn. Eerlijk gezegd werd er ook een romance in verwacht.

Te beginnen met de schrijfstijl. De hoofdstukken waren erg lang, waardoor het boek snel weggelegd wordt en het was veel te langdradig. Er zaten zo veel elementen in die onthouden moesten worden! Waardoor de weg kwijtgeraakt wordt en het boek weer wordt weggelegd. De verstandhoudingen tussen de mensen en de Anderen is ook zoiets. De Anderen zijn woest, ruig, gevaarlijk, agressief en zien mensen als niets meer dan vlees wat handige snufjes uitvindt. Totdat Meg Corbyn langskomt en het wel leek alsof ze in handtamme papegaaien veranderden. De functie van Meg als contactpersoon is voornamelijk om post en pakjes te ontvangen, te sorteren en verder te sturen. Dat is de functie van de contactmens. Best logisch dat je die functie dan ook uitvoert toch? Blijkbaar niet want iedereen van de Anderen vindt haar ineens heel aardig omdat ze haar werk doet en pakjes rondbrengt... Schemert het door dat dit erg storend was? Tel daarbij op dat dat is waar het een derde van het boek lang alleen over gaat en het wordt dan ook nog eens behoorlijk saai. Ook de romance ontbreekt...

Wat wel goed is aan dit boek is dat het laat zien hoe goed het werkt om gewoon vriendelijk tegen mensen te zijn. Letterlijk, als je oog in oog staat met een bloeddorstige wolf en je bent aardig, kalmeert de wolf… Maar het laat op een dieper niveau denk ik ook de verhoudingen tussen verschillende bevolkingsgroepen zien en hoe er kan worden neergekeken op een groep. Ook wat dat met de andere groep doet. In het verhaal worden mensen namelijk erg onderdrukt en minderwaardig behandeld en willen ze het liefst in opstand komen, ondanks dat de Anderen zo angstaanjagend zijn. Wat mooi was, was dat Meg veranderd van zielig onwetend meisje naar een vrouw die er stukje bij beetje achter komt wie ze is.

Alles bij elkaar opgeteld viel het boek erg tegen. De verwachtingen waren niet heel hoog en toch kon het boek ze niet waarmaken. Het was langdradig, had weinig plot, was moeilijk doorheen te komen en er zat te weinig diepgang in. Er zijn wat positieve punten in te vinden maar echt weinig.