Liefde of logica?

Dit boek gaat over de Jamaicaanse Natasha en de Amerikaanse (maar van Zuid-Koreaanse afkomst) Daniël. Een onwaarschijnlijke samenloop van omstandigheden brengt ze op deze dag bij elkaar en dan blijkt dat verschillend, niet betekend dat je niet bij elkaar past.

Beide hebben problemen met hun thuisfront, zij het enorm verschillende problemen. Daniël moet van zijn ouders dokter worden terwijl hij het meer ziet zit om een leven lang met woorden te spelen, ze zo in elkaar te passen dat het kunst wordt. Hij wil dichter worden. Natasha is illegaal in Amerikanen wordt deze dag uitgezet, Ze geeft haar vader de schuld van de uitzetting en kan niet zonder afgunst naar hem kijken.

Twee werelden botsen vandaag. Hoe loopt het af?

Ik vond dit boek geweldig. Het speelt zich af op één dag. Het verhaal is zo interessant dat er een heel boek is voor iets dat op één dag gebeurt. Fantastisch. Twee compleet verschillende werelden komen elkaar tegen en voelen een enorme aantrekkingskracht. Twee tegenpolen die elkaar vinden. Natasha is cynisch, gelooft in wetenschap en natuurkunde. Logica is haar ding. Daniël is een romanticus, hij gelooft in liefde op het eerste gezicht, de kracht van mooie woorden en het lot. Poëzie is zijn ding.

Jongens versus meisje. Jamaicaanse cultuur versus Zuid-Koraanse versus Amerikaanse cultuur. Koppel versus familie. Poëzie versus logica. Familie versus de overheid. Individu versus het systeem. Er zitten zoveel tegengestelden in dit boek en dat maakt het ontzettend interessant om te lezen. Je leest het ook vanuit het perspectief van Daniël én van Natasha. Hierdoor leef je zelf ook vanuit de logica (Natasha) en de poëzie (Daniel).

"Misschien ben ik naïef, maar het interesseert me echt geen reet wat mensen van ons vinden. Het boeit me niet of wij nieuw voor ze zijn. Het boeit me niet of het politiek correct is wat we doen. Het boeit me niet of je ouders het er mee eens zijn, en het boeit me echt totaal niet of mijn ouders het ermee eens zijn. Wat mij boeit, dat ben jij, en ik weet zeker dat liefde al die bullshit overwint." - P. 302

Er zit ook iets heel bijzonders in dit boek. Er zijn zijsporen. Kleine verhalen van mensen die je op deze ene dag tegen komt. Van het verhaal van de bewaker bij een overheidsgebouw tot het verhaal van de passie en de ondergang van de vader van Natasha. Dit geeft het verhaal diepgang maar geeft ook het besef dat, hoewel je meekijkt in de bijzondere dag van Daniël en Natasha, andere mensen misschien ook wel een hele bijzondere dag hebben. Waarom mensen zo zijn zoals ze zijn. Het geeft het verhaal diepgang (in de verhalen van familieleden van de hoofdpersonen) maar ook afwisseling (er is een heel zijverhaal over een advocaat en zijn secretaresse).

De zon is ook een ster kreeg ik binnen en behalve dat hij prachtig is, is het ook nog een heel mooi boek over een liefde die in één dag op bijzondere wijze opbloeit. Tussen twee onwaarschijnlijk verschillende mensen uit onwaarschijnlijk verschillende werelden. Tranen, kippenvel en een big 'in loooove with this story' smile zijn zomaar wat dingen die gebeuren tijdens het lezen van dit boek.