Leuk maar geen Eureka

An Abundance of Katherine’s gaat over Colin. Colin is een 18 jarig kindgenie maar heeft zijn “eurekamoment” nog niet gehad en maakt zich daar erg veel zorgen om. Buiten dat heeft Colin ook iets met Katherine’s. Niet Kathy’s, Catherine’s of een andere verbastering van de naam, maar met Katherine’s. Hij heeft er 19 gedate en is 19 keer gedumpt door Katherine. De laatste keer was het ergst en Colin heeft alle hoop verloren. Zijn beste vriend Hassan besluit hem mee te nemen op een roadtrip om zo Colin uit zijn dip te krijgen. Tijdens de roadtrip werkt Colin aan zijn theorum waarmee hij hoopt elke relatie te kunnen verspellen volgens een bepaalde formule en hoopt daarmee dat geeks nooit meer gedumpt hoeven te worden.

Colin is echt in het begin van het boek een hoopje ellende, hij ziet het niet meer zitten. Hassan is daar om hem te helpen. Colin begint aan een theorie over zijn relaties met alle Katherine’s en vindt zichzelf stukje bij beetje weer terug.

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, vanuit Colin. Colin is echt heel slim en in het boek staan de meest random feitjes over de meest random onderwerpen op een grappige manier uitgelegd. Er staat dan een nummer achter de zin en op het einde van de pagina staat de zin uitgelegd of staat een random feitje. Voorbeeld³: “Het drinken van 8 glazen water per dag zou goed voor je zijn maar dat is onzin. Onderzoekers hebben vastgesteld da je moet drinken als je – ja echt – dorst hebt”.

Hassan is in dit boek echt mijn favoriete personage. Hij is moslim en maakt daar echt leuke grapjes over. Colin en Hassan komen in een klein dorp Gutshot, in Tennessee en daar stelt Hassan zich voor als: “Hassan Harbish, Muslim, not a terrorist”. Het hele boek door maakt Hassan de meest sarcastische en grappige opmerkingen en ik ben echt van dit personage gaan houden. Hoe Hassan omgaat met Colin het genie en zijn kijk op het leven is grappig en heel er schattig tegelijk. Ook hoe Colin en Hassan met elkaar omgaan, maakt dat het boek echt leuk is om te lezen. Het zijn echt jut en jul op vakantie.

Er komt in het boek wel een punt dat het verhaal wat stagneert, het schiet ineens niet meer op. Net als het “eurekamoment” erg veel op “the great perhaps” lijkt uit Looking for Alaska, leek dit punt ook erg op het punt uit dat boek van John Green. Daarin stagneerde het verhaal ook een beetje. Ik zie ook veel gelijkenissen in de verhaallijnen en begin nu echt zijn schrijfstijl te zien.

Het is een erg leuk boek, ik durf te zeggen dat ik hem leuker vond dan Looking for Alaska. Tijdens dit boek ben ik gefrustreerd geweest en boos op de personages, moest ik op enig moment een traantje wegpinken en ik heb vooral erg vaak hardop moeten lachen. Als ik ooit achterna wordt gezeten door een wild zwijn hoop ik dat ik Hassan bij me heb!