Niet te vergeten

Hannah Baker heeft zelfmoord gepleegd. Laten we maar even met de deur in huis vallen. Niemand snapt echter waarom, maar voor Clay gaat dat in één nacht veranderen. Hij heeft namelijk een doos met cassettebandjes gekregen. Afzender? Hannah Baker. Voor haar dood heeft ze 7 cassettebandjes gevuld met 13 verhalen. 13 redenen voor haar zelfmoord. 13 verhalen over 13 mensen die deel uitmaakte van Hannah’s rede om met het leven te stoppen. Nu is het Clay’s beurt om te luisteren naar het verhaal…

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Clay, die een voor een de bandjes afluistert en door de stad reist om de plekken die Hannah doorgeeft op te zoeken. Tape na tape wordt de rede van Hannah zelfmoord duidelijker. Maar dat hij de bandjes heeft, betekend dat hij daar ook een rol in heeft gespeeld. Het idee is misselijkmakend want Clay was verliefd op Hannah.

Het vertelt een verhaal over hoe groot een mug kan worden als deze je blijft prikken, steeds opnieuw, tot je hele lichaam vol zit met jeukende rode bulten die je wel open MOET krabben. Zo stelde ik mij het leven van Hannah voor. Het begint met een mugprik. Dan nog een. En nog een en steeds meer. Het geeft weer wat kleine dingen, opmerkingen, roddels, gebeurtenissen kunnen doen met een mens. Zonder dat jij enig idee hebt dat het iemand kapot aan het maken is.

Het hypocriete van dit verhaal vind ik wel dat Hannah zelf, door middel van haar bandjes, ook levens verwoest. Is het een wraakactie? Is ze zo gemeen? Wil ze gewoon iets duidelijk maken? Je zult het nooit weten want ze is er niet meer…

De redenen die ze geeft voor haar zelfdoding op de bandjes vond ik soms wat onwaarschijnlijk. Ik kon me niet voorstellen dat als je zo jong bent, en de dingen meemaakt die zij heeft meegemaakt, dat je dan zo’n heftig besluit neemt. Ik vond haar redenen niet genoeg daarvoor en kon me daardoor wat minder inleven in haar situatie. Ik vond haar situatie niet uitzichtloos…

Dit is een boek waar is veel gemixte gevoelens over heb. Hoewel ik het een prachtig boek vond, vond ik het tegelijkertijd ook morbide, onbegrijpelijk en zelfs ronduit gemeen. Hoewel dit het verhaal verteld van een gekwelde tiener en er een prachtig moreel in zit verbaasde ik me over het gegeven dat ze zelf ook levens verwoest. Soms totaal onnodig zadelt ze mensen op met een schuld die ze de rest van hun leven moeten dragen. Aan de andere kant illustreert het hoe groot kleine pesterijen kunnen worden (bedoeld dan wel onbedoeld). Hoe het samenkomen van gebeurtenissen zomaar een leven kunnen verwoesten.

Wat ik al zei, gemixte gevoelens over dit boek. Het heeft me wel heel erg aan het denken gezet en dit is een boek die ik niet zomaar vergeet. Ik raad het iedereen aan om te lezen en erover na te denken en vooral je gevoelens en gedachten erover te delen! Het is een onderwerp dat meer aandacht verdient en dit boek is daar een goed hulpmiddel bij.