Voor ik aan het boek van Tim Krabbé begon, werd ik reeds een klein beetje aangetrokken door de cover. Dit is hoofdzakelijk te wijten aan de nogal absurde titel Een goede dag voor de ezel die gecombineerd werd met een eerder simplistische omslag. Bovendien las ik ook eerder Het gouden ei van Tim Krabbé, een boek dat mij enorm aansprak niet alleen qua inhoud maar ook de fascinerende schrijfstijl van Tim Krabbé konden mij bekoren.

Een eerder reële situatie wordt doorheen het verhaal geschetst maar de al te vake aanwezigheid van het toeval zorgt ervoor dat het verhaal eerder ongeloofwaardig overkomt. Een 16-jarig meisje wordt misbruikt en daarnaast ook hardhandig aangepakt door een pestkop, terwijl de omstaanders machteloos toekijken. Het gevoel van iets te willen doen maar niet weten hoe of wat overmand de meesten, behalve Mischa. Deze schiet, vervuld van woede, de pestkop neer. De gedachten en innerlijke evolutie van het hoofdpersonage worden tot in de details uitgewerkt door Tim Krabbé, wat leidt tot een aangename wending in het verhaal. Zijn vlotte pen maar ook het beperkte aantal bladzijden zorgen voor een erg leesbaar boek dat in een ruk uitgelezen kan worden. De ontknoping van het verhaal is eerder verassend maar dit laat ik graag aan jullie over.