Prachtig!

Een tijdje geleden deed ik mee met een winactie op Hebban.nl Je kon het boek ‘En ik herinner mij Titus Broederland’ van ‘Auke Hulst’ winnen! Ik had al veel gehoord over zijn eerdere boeken maar nog nooit één er van gelezen. Tot nu! Want na een poosje kreeg ik mail. ‘Marc-Jan, je hebt het boek gewonnen!’ Ik helemaal dor het dolle heen natuurlijk. Ik ben het boek gaan lezen en hier is hij dan, de recensie van deze roman!
Het verhaal
Titus en zijn broer zijn een tweeling. In de strenggelovige wereld waarin ze leven worden die gezien als Duivelskinderen. Alles in deze wereld bestaat uit geloven en het winnen van grondstoffen. Ze leven op het land van hun vader. Hun koninkrijk, hun bos. Maar dan voltrekt zich een catastrofe die hen uit hun vertrouwde ‘koninkrijk’ jaagt.

Het boek
Het is een prachtig boek om in je handen te hebben. Het materiaal van de kaft voelt erg lekker aan en daardoor ligt het boek lekker in de hand. Het boek heeft 266 pagina’s en heeft daarmee een mooi formaat te pakken. In eerste instantie vond ik de cover niet echt aantrekkelijk. Ik deed met die winactie vooral mee om het verhaal en de schrijver. Maar na het lezen van het boek denk ik dat de cover goed gekozen is. Het illustreert goed wie Titus en zijn tweelingbroer waren.

Wat vond ik van het verhaal?
In één woord: PRACHTIG! Ik ben meer een liefhebber van thrillers, maar een roman op zijn tijd is erg fijn om te lezen. Ik wissel af, eerst roman, dan thriller enz.
Op de achterkant staat met grote, gele letters: ‘Een poëtische roman over herinnering en broederschap’. En dat klopt! Je werd meegelokt in het verhaal door de zinnen die zo nu en dan haast lazen als een mooi gedicht. Je voelt je als lezer helemaal vertrouwd met de hoofdpersoon die terug kijkt op zijn leven met Titus.
Het poëtische vind ik heel mooi. Zeker in een roman als dit. Op een gegeven moment zegt de hoofdpersoon: Ik wil naar huis! Alleen dit ene zinnetje. Er wordt verder ook geen aandacht aan dat zinnetje besteed, maar als lezer weet jij heel goed dat dat niet mogelijk is. Juist dat maakt dat ene zinnetje zo mooi. Je kent de situatie en leeft met de personen mee, maar tegelijk houd je een beetje afstand, want je weet: het is gevaarlijk om bij hen te zijn!
Al met al heeft dit boek mij een goed gevoel gegeven. En ik ben zeker van plan om ook de andere boeken te lezen van Auke Hulst.
Ik geef ‘En ik herinner me Titus Broederland’
vijf sterren
★★★★★