Als het lot jouw toekomst bepaalt

In mijn goodiebag van Yalfest Vlaanderen vond ik Carve the Mark van Veronica Roth. Een boek waar ik al veel over gehoord had - zowel goed als slecht - en waar ik erg benieuwd naar was. Helaas ben ik niet helemaal overtuigd door Carve the Mark. Ik vind het geen slecht boek, maar ook geen buitengewoon goed boek.

In een sterrenstelsel verbonden door de Stroom, heeft iedereen een gave. Cyra heeft de gave om anderen pijn te doe. Haar broer Ryzek heerst als een tyran over hun planeet en misbruikt Cyra's gaven om zijn vijanden te martelen. Wanneer Akos uit het naburige rijk  als gevangene in Cyra’s wereld terechtkomt, lijkt de vijandschap tussen hun landen en hun families onoverkomelijk. Maar als Akos en Cyra elkaar ontmoeten, lijkt een samenwerking ook niet onmogelijk.

Carve the Mark kwam erg traag op gang en het duurde een tijdje voor ik de wereld waarin het verhaal zich afspeelt voor me kon zien. Voor een science fiction verhaal met als setting een compleet nieuw ruimtestelsel, vond ik de world building helaas maar matig. Het duurde bijvoorbeeld behoorlijk lang voordat ik besefte dat de volkeren van Cyra en Akos dezelfde planeet delen - ik begreep al niet waarom ik de planeet van Cyra niet op de kaart vooraan in het boek terugvond. Wat mij betreft is goede world building een must voor een goed science fiction verhaal: ials ik het niet voor me kan zien heb je mij niet mee in het verhaal.

Na een tijdje werd het verhaal spannend, om daarna terug traag, weer spannend, traag, spannend, .. etc. te worden. Dit maakte het boek lastig om te lezen. Soms vloog ik door het verhaal heen om daarna mezelf door saaie hoofdstukken heen te moeten worstelen.

De personages daarentegen vond ik wel erg tof. Niet alleen ontwikkelt iedereen een gave, er zijn ook uitverkorenen die een lotsbestemming hebben. Dit geeft het verhaal een originele draai en maakte me nieuwsgierig: zou het mogelijk zijn om een dergelijke lotsbestemming te ontlopen? Desalniettemin leefde ik niet echt mee met de personages op de momenten dat hen iets overkwam.

Zowel qua schrijstijl als qua world building en plot kan Carve the Mark niet tippen aan Divergent, het boek waar Veronica Roth mee doorgebroken is. De ontknoping is zeker spannend en sommige stukken van het boek zijn dat ook. De personages zijn stoer en zowel de gaves als de lotsbestemmingen maken het interessant. Een paar dagen na het uitlezen van Carve the Mark zijn de personages helaas wel al bijna uit mijn hoofd verdwenen. Daarom denk ik niet dat ik het vervolg zal lezen. 

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.