Een spannend en avontuurlijk jeugdboek

Een tijdje geleden ontving ik een recensie-exemplaar van De Gordiaanse kloof van Manon Spierenburg, het tweede boek in de Out There reeks. Aangezien ik nog niet aan deze serie begonnen was, schafte ik het eerste deel als ebook aan. De kristallen sleutel was een spannend en avontuurlijk jeugdboek, maar voor mij als ervaren lezer toch een beetje een teleurstelling. 

In De kristallen sleutel worden vier jongeren en twee volwassenen wakker in een vreemd oerwoud. Ze weten niet hoe ze hier terechtgekomen. Het enige wat de 12-jarige Olivia zich kan herinneren is dat ze hier nog nooit geweest is. Ze heeft geen idee wat er gebeurd kan zijn. Is ze misschien neergestort met een vliegtuig zoals in Lord of the Flies? Algauw ontmoet Olivia de tweeling Jan en Willem, de stoere Erdim en de twee volwassenen mevrouw Van Dam en Bon Jon, leadzanger van een beroemde rockband. Samen gaat de kleurrijke op groep op zoek naar antwoorden. Waar zijn ze beland? En waarom?

De personages van Manon Spierenburg vragen zich een lange tijd af hoe ze in Out There beland zijn, maar als lezer had ik dat al vrijwel direct door. Hierdoor voelde het soms een beetje ongeloofwaardig dat het de personages zoveel tijd kostte om hier achter te komen - maar misschien hebben zij gewoon nog niet zoveel Young Adult boeken gelezen als ik.. Want daar zit voor mij een beetje het probleem: als je zoals ik al veel boeken hebt gelezen voelt De kristallen sleutel nergens echt nieuw of origineel aan.

De kristallen sleutel is echter wel een boek dat ontzettend vlot leest: voordat ik het wist was het verhaal alweer afgelopen. De schrijfstijl is af en toe echter behoorlijk kinderlijk en de schrijfster maakt wat mij betreft te weinig gebruik van het show don’t tell-principe – we lezen heel vaak hoe de personages zich voelen, maar het komt niet altijd overeen met hun gedrag.  Niet alleen aan de eenvoudige schrijfstijl merk je dat dit boek gericht is op tieners, ook de leeftijd van bijvoorbeeld Olivia (12 jaar) en de tweeling (10 jaar) doet je zoiets al vermoeden. De vele verwijzingen naar (pop)cultuur zijn misschien erg leuk voor de wat oudere lezer, maar ik denk dat tieners het boek zullen verslinden zonder hier ook maar verder over na te denken. Want welke tienjarige kent er tegenwoordig Michael Jackson nog of weet wat het woord Praesidio betekent?

Persoonlijk vind ik de tweeling Jan en Willem soms wat ongeloofwaardig overkomen, op zeer jonge leeftijd hebben zij wel heel veel kennis van popcultuur en technische zaken. Ze weten alles over Star Wars én Star Trek, kennen Roger Moore van de James Bond films en hebben theorieën over tijdreizen, parallelle universums en computersysteem Linux. Ik ken persoonlijk niet veel tienjarigen met zoveel kennis ter zake.

Daarentegen vond ik zowel Bon Jon en mevrouw Van Dam zeer interessante personages, die absoluut een meerwaarde geven aan het verhaal. Het is erg tof om de twee volwassenen vanuit het kinderlijke oogpunt van Olivia te observeren en daarnaast geeft de aanwezigheid van volwassenen het verhaal een meer realistisch gevoel. Ik heb al iets te veel boeken gelezen waarin het enkel kinderen zijn die op avontuur gaan of zelfs de complete wereld redden.

Toch komt het plot voor een veellezer maar traag van de grond. Ik kan me voorstellen dat kinderen De Kristallen Sleutel ontzettend spannend vinden, maar voor mij persoonlijk bleef de echte spanning uit. Het einde was bovendien behoorlijk voorspelbaar, maar maakt desalniettemin nieuwsgierig naar meer.

De Kristallen Sleutel is een avontuurlijk jeugdboek waarin vier kinderen en twee volwassenen ontwaken in een onbekend woud. Hoewel het boek voor de gevorderde lezer niet al te vernieuwend is, denk ik dat tieners het bijzondere verhaal zullen verslinden. Of ze alle referenties naar popiconen, filosofen en kunstenaars zullen snappen is nog maar de vraag – al denk ik dat de spanning er voor hen niet minder om zal zijn.

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.