Een sarcastische antiheld strijdt tegen robots én aliens

De Stropploeg is een verrassend verhaal over robots en aliens, planeet aarde en outer space. Hoewel de cover mij in eerste instantie niet erg aansprak, was ik toch getriggerd om dit boek te lezen. Het pessimistische, stoere, maar vooral onaangepaste hoofdpersonage Evan wist al vanaf de wondermooie proloog mijn hart te stelen. Een sterk debuut van Koen Romeijn.

De talentvolle robottechnicus Evan woont in Nieuw Pangea, een volledige geïsoleerde, zwevende metropool waar hij zich nooit thuis heeft kunnen voelen. Zijn afkeer en frustratie groeien met de dag en het leven in Nieuw Pangea gaat hem steeds meer tegenstaan. Julius, collega en beste vriend, moet lijdzaam toezien hoe Evan zich in toenemende mate afzondert en afglijdt naar een doelloos bestaan waarin hij elk sprankje hoop of optimisme moedwillig lijkt te willen uitroeien. Beide mannen hebben een baan gekregen bij de Stropploeg, de hoogste divisie binnen de Nieuw Pangea Reparatie en Innovatie Divisie (NPRID). De avond voorafgaand aan hun indiensttreding zijn Evan en Julian getuige van een bizar ongeval. Het blijkt het begin van een reeks mysterieuze gebeurtenissen.

De Stropploeg is een verrassend verhaal over robots en aliens, planeet aarde en outer space. Hoewel ik lang over dit boek heb gedaan - ook door drukte in mijn privé leven - heb ik erg genoten van het originele verhaal. De proloog vond ik wondermooi geschreven, maar daarna moest ik wel eventjes in het verhaal komen. De lange hoofdstukken maakten het me soms wat moeilijk om bij de les te blijven.

Verschillende personages als Evan, Julius, Cedric en Andrews sloot ik echter algauw in mijn hart. Het leuke aan het hoofdpersonage vind ik dat hij allesbehalve perfect is. Hij drinkt te veel, staat pessimistisch in het leven en is op z'n zachtst gezegd een beetje een klootzak. Hij verzet zich tegen alle technische gadgets en is uitgesproken anti-robots. Toch is het Romeijn gelukt om bij mij als lezer empathie op te wekken voor Evan. Ik begreep hem en stond aan zijn kant.

De world building in De stropploeg is zeer sterk. De technische snufjes als de LifeDevice - een chip die de meeste mensen in hun pols hebben - en de Relocator - een manier om van de ene naar de andere plaats te reizen - werden goed uitgelegd en hadden een meerwaarde voor het verhaal. Het feit dat we zowel te maken kregen met robots als met aliens en outer space voelde nergens te veel. Alles klopte en werd goed en beeldend uitgelegd.

De Stropploeg is een boek vol actie, spanning en sarcastische humor, maar het is nog veel meer dan dat. In zijn debuut combineert Koen Romeijn het toffe science fiction tintje met de menselijke psyche: hij verhaalt over menselijkheid en de zoektocht naar de eigen identiteit. Het einde van dit boek was precies goed: de meeste lijntjes zijn afgerond, maar toch voelt het ook een beetje als een open einde. Romeijn blijft voldoende mysterieus - wat de hoop op een vervolg doet oplaaien. Een heerlijk science fiction debuut van eigen bodem!