Insurgent: Een prima aanloop naar de grote finale

Voordat ik de nieuwste film in de Divergent franchise ga kijken, wil ik eerst de complete boekenserie herlezen en de eerdere films herbekijken. Divergent vond ik bij de tweede leesbeurt iets minder overweldigend, maar het verhaal en de wereld van de Factions zit nog altijd goed in elkaar. Insurgent was daarentegen precies wat ik ervan verwachte: een spannend tussen-boek met een cliff hanger naar de grote finale.
Aan het einde van Divergent is er oorlog uitgebroken tussen de verschillende Factions. Erudite viel Abnegation aan met een leger van Dauntless soldaten die onder een simulatie stonden. Tris wist uiteindelijk deze simulatie te stoppen, maar is nu samen met Tobias, Caleb, Marcus en Peter op de vlucht voor de Dauntless. Ze zoeken hun toevlucht bij Amity, maar algauw blijkt dat ze daar niet kunnen blijven als ze hun dierbaren willen redden..

In Divergent was het vooral de fenomenale world building die me aansprak. Het idee van een samenleving die verdeeld wordt in vijf Factions en de uitwerking hiervan maakte mij meteen fan van deze serie. Ik vind het dan ook erg tof dat we in Insurgent meer leren over de verschillende Factions, de waarden waar ze voor staan en hun ontstaansgeschiedenis.

Stiekem kon ik me meer herinneren van de verfilming van Insurgent dan van het boek. Tijdens het lezen zag ik dan ook steeds beelden voor me uit de film. Al aan het begin merkte ik echter dat er grote verschillen zijn tussen boek en film. Hoewel Insurgent nergens saai is, bevatte het boek toch minder actie dan ik had verwacht. Sommige scènes duurden me net iets te lang, waardoor het verhaal wat aan vaart afnam.
De gespannen situatie in Chicago zet de relatie van Tris en Four enorm onder druk. Ze maken veel ruzie, waar ik mij persoonlijk als lezer voortdurend aan ergerde. Beide verzwijgen ze belangrijke informatie voor elkaar om vervolgens enorm boos te worden op de ander (terwijl ze het zelf dus ook doen..) Daarnaast voelde de romantiek ook niet heel realistisch aan; ik begrijp niet zo goed waarom Tris en Four met al hun geruzie en wantrouwen nog altijd een stelletje zijn.

Ik moet echter wel zeggen dat Tris veel persoonlijk groei doormaakt in Insurgent. Ze durft steeds meer haar kwetsbare kant aan de wereld te tonen. Four daarentegen lijkt nog afstandelijker en onvriendelijker dan in boek één, wat meteen een tweede reden is waarom ik niet begrijp wat Tris in hem ziet ;)

Hoewel ik de grote cliff hanger aan het einde stiekem een beetje voorspelbaar vind - gedurende het hele boek kun je diverse hints ontdekken - was ik wel geschokt door het grote verraad. Natuurlijk wist ik dit nog van de vorige keer lezen en uit de film, maar alsnog raakte dit mij diep.

Anders dan vele andere tweede boeken in trilogieën wist Insurgent van begin tot eind mijn aandacht vast te houden. Oké, ik had graag nog wat meer actie gezien en wat minder liefdesdrama, maar over het algemeen was ook dit weer een sterk verhaal dat tot in de details klopt. Goed gedaan, Veronica Roth! Ik vond het heel interessant om meer achtergrondinformatie te krijgen over de diverse Factions en ik ben enorm benieuwd naar hoe het verhaal verder gaat in Allegiant, want daar kan ik me - behalve het einde - maar bar weinig van herinneren.. Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.