Een avontuurlijk jongensboek

Het Eiland wordt aangekondigd als ‘een must read voor fans van The Maze Runner’ en dat laat ik me geen twee keer zeggen. Vooral het eerste boek in de populaire trilogie van James Dashner vond ik razend goed, dus mijn verwachtingen voor Het Eiland waren hoog. Hoewel het verhaal goed in elkaar zat en het plot tot in de puntjes bleek te kloppen moet ik eerlijk zijn: Het Eiland was toch niet helemaal een boek voor mij.. Stef wordt wakker op een eiland. Hij staat bebloed en met gescheurde kleding op een rots en hij kan zich niet herinneren hoe hij hier gekomen is. Het laatste dat hij zich herinnert is zijn zestiende verjaardag. Maar wat doet hij op dit onbekende eiland? Waar is zijn familie? En vooral: hoe komt hij hier ooit nog vandaan? Het Eiland is een heel avontuurlijk survival verhaal, misschien zelfs echt een jongensboek. Het hoofdpersonage is immers een jongen, avontuur is een belangrijk thema en de liefde krijgt weinig tot geen aandacht. De verwijzing naar The Maze Runner begrijp ik wel – een jongen wordt wakker op een vreemde plek, heeft geen idee hoe hij daar belandde en doet er alles aan om uit het doolhof / van het eiland te raken. Maar ik denk dat je met deze vergelijking S.J. Paul behoorlijk te kort doet. Het is niet alsof haar verhaal slechts de Vlaamse variant van The Maze Runner is. Het Eiland kent een sterk plot, is mijn inziens veel realistischer dan het boek van James Dashner en zit op sommige vlakken zelfs beter in elkaar. Net geen Young Adult Persoonlijk denk ik dat Het Eiland niet echt te classificeren is als een Young Adult boek, maar eerder als een spannend en avontuurlijk verhaal voor 12-15 jarigen. Dit komt voornamelijk door de ietwat simplistische schrijfstijl. Gesprekken tussen de jongeren onderling blijven oppervlakkig en kort; eigenlijk denk ik niet dat 16/17-jarigen zo met elkaar praten. Het voelt meer als een gesimplificeerde weergave van de werkelijkheid, zodat het verhaal voor jongere lezers begrijpbaar zal zijn. De schrijfstijl is daarnaast behoorlijk afstandelijk, waardoor de emoties niet overkomen bij de lezer. In plaats van te zeggen ‘hij is boos’ kun je dat ook laten zien in de acties van het personage. Hoe uit hij zijn boosheid? Wat doet hij anders dan anders? Tot slot is het verhaal mijns inziens net niet diepgaand genoeg om onder het Young Adult genre te vallen. En hoewel ik het erg tof vind dat elk hoofdstuk begint met een afbeelding – dit brengt je in de sfeer van het verhaal – heb ik ergens wel het idee dat dit het gevoel van een jeugdboek versterkt. Een onverwachte climax Heel lang dacht ik dat ik Het Eiland een beoordeling van slechts twee sterren zou geven, maar het boek eindigt met een spannende en vooral onverwachte plottwist. In de proloog brengt S.J. Paul bovendien een interessante cliff hanger naar voren. Ik ben misschien niet laaiend enthousiast over Het Eiland – en dat ligt dan voornamelijk aan de schrijfstijl en het feit dat het voor mij iets te veel aanvoelt als een jeugdboek – toch ben ik door de cliff hanger wel enorm benieuwd naar het vervolg. Bovendien vind ik het fijn dat er een duidelijke verklaring is over hoe iedereen op eiland terechtgekomen is. En als je die verklaring zelf wilt weten, raad ik je aan het boek te lezen.. Misschien was Het Eiland niet het ideale boek voor mij als 25-jarige, maar als ik een jonger broertje / neefje of buurjongetje had gehad dan wist ik het wel! Titel: Het Eiland | Auteur: S.J. Paul | Serie: De Eilanden-serie #1 | Uitgeverij: Scelta Publishing | Jaar van verschijnen: 2015 | Beoordeling: ★★★☆☆

Deze review verscheen ook op Oog op de Toekomst.