Ruimteschip Breq krijgt steeds meer menselijke gevoelens

Het Recht van de Radch wist me aangenaam te verrassen. Een ruimteschip als hoofdpersonage?! Dat had ik nog nooit meegemaakt! Hoewel ik eventjes in het verhaal moest komen, was ik daarna verkocht. Zou het vervolg Het Zwaard van de Radch me net zo weten te raken?

Let op! Het Zwaard van de Radch is het vervolg op Het Recht van de Radch. Als je het eerste boek in deze serie niet hebt gelezen, kan onderstaande recensie spoilers bevatten. Over Het Zwaard van de Radch zelf spoiler ik natuurlijk niet.
Het Zwaard van de Radch speelt zich af in een verre toekomst, waar de mensheid verspreid door het hele universum leeft. De Radchaai zien zichzelf als de ideale beschaving en hebben als missie om het hele heelal volgens hun normen en waarden te laten leven. Hiervoor gaan ze geweld allesbehalve uit de weg. Ze annexeren andere bevolkingen en sommigen van hun tegenstanders worden na hun dood gebruikt als ingelijfde; hun lichaam staat dan in dienst van een AI (meestal een ruimteschip).

Breq, een soldaat die ooit een oorlogsschip was, trekt er in dit tweede deel op uit naar Station Athoek. Hier gaat ze niet alleen op zoek naar familieleden van luitenant Awn - haar favoriete luitenant die ze in koelen bloede heeft vermoord. Tegelijkertijd ontwikkelt Breq een strijdplan tegen de Heer van de Radch - en eigenlijk iedereen die op haar pad komt. In Het Recht van de Radch ontdekte Breq namelijk dat Anaander Mianaai, de Heer van de Radch die over meer dan duizenden lichamen beschikt, in strijd is met zichzelf. Er zijn minstens twee versies van Anaander die er een heel andere toekomstvisie voor de Radch op na houden.

Net als in het eerste boek koste het me weer een tijdje om in het verhaal te komen. Hoewel ik ondertussen door had hoe de wereld van de Radchaai in elkaar zit, was het toch geen eenvoudig boek om te lezen. Maar vanaf ongeveer pagina 140 kreeg het verhaal opeens veel meer vaart.
In Het Recht van de Radch worden er een aantal nieuwe personages geintroduceerd. Luitenant Tisarwat is mijn absolute favoriet! Maar ook Basnaaids had mijn respect omdat ze erg sterk in haar schoenen stond en voor niemand knielde. Ik vond het wel erg jammer dat Seivarden maar weinig aan bod kwam. Ik was juist zo van haar gaan houden in het voorgaande boek.

Ik vond Het Zwaard van de Radch stiekem toch iets minder goed dan haar voorganger. De wereld is nog altijd zeer origineel en zit briljant in elkaar, maar ik miste iets van actie. Opnieuw had ik het bovendien moeilijk om in het verhaal te komen en ik had gehoopt dat Seivarden een grotere rol zou spelen. Het nieuwe personage Tiserwat daarentegen vond ik erg tof! Ondanks een aantal kleine kritiekpuntjes kan ik niet wachten op het vervolg, want ik weet gewoon dat Ann Leckie deze serie tot een bloedstollende ontknoping zal brengen.
Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.