Prachtig vormgegeven dichtbundel

Wat doen we als het begint te stormen en het na dagen nog niet ophoudt? Wanneer bloeden bomen en wat denken we dan? Wat wou de walvis zeggen toen hij zich op de kust wierp? Dichtbundel Massastrandingen zoekt een antwoord op deze en andere vragen. In dit bijzondere boek schrijft Moya De Feyter over klimaatverandering, familie, liefde en verschillende zeezoogdieren. Een prachtig vormgegeven boek vol mooie zinnen.

Een caleidoscopisch verhaal in vers

In Massastrandingen vertellen alle gedichten samen een verhaal - of eigenlijk meerdere verhalen. Enerzijds maken we kennis met een gezin (vader, moeder, zoon, dochter) en anderzijds lezen we over ouderdom in de gedichten over 'de moeder van mijn moeder'. Ook klimaatverandering en de natuur (en met name walvissen, dolfijnen, schildpadden en een enkele orka) vormen de rode draad doorheen de gedichten. Na het lezen van deze bundel heb ik het gevoel dat Moya De Feyter een sterke voorliefde heeft voor zeezoogdieren.

niemand weet waar de walvis broedt
iedereen weet wat jij gisteren
op het internet hebt opgezocht
maar niemand weet waar de walvis broedt

Tussendoor komen we ook nog eens allerlei feitjes over het dierenrijk te weten: "er bestaat een vlokreeftje dat enkel in de huid van een grijze walvis voorkomt". Dit zorgt voor een fijne balans tussen de gedichten en weetjes onderling. Dergelijke feiten kun je immers voor waar aannemen, terwijl je soms tijd nodig zult hebben om de (boodschap achter de) gedichtjes te achterhalen.

je kunt mensen niet in een kast zetten en ervan uitgaan dat ze hetzelfde blijven
zolang je ze maar af en toe afstoft

Ontroerend en grappig tegelijkertijd

De toon van de gedichten is soms luchtig, dan weer zwaar. Soms grappig, dan weer verdrietig. Tijdens het lezen heb ik heel wat verschillende emoties gevoeld. De gedichten over 'de moeder van mijn moeder' wisten me vaak te ontroeren: ze gaan over ouderdom, het gezinsleven, familie en afscheid nemen.

ik heb buitengewoon sterke ducttape gekocht

Verschillende gedichten lijken over houden van te gaan, een enkele keer met een onbeantwoorde liefde in het bijzonder. Soms is er sprake van een ik-personage. Deze lijkt echter geen of een wisselend geslacht te hebben. De ene keer man, dan weer vrouw en soms niet eens menselijk. Een bijzondere manier om met perspectief te spelen in gedichten.

toch sta ik dan plots te dansen alsof dansen iets is wat me goed afgaat

Een bijzondere vormgeving

Wat opvalt aan Massastrandingen is de prachtige vormgeving. Er wordt gebruik gemaakt van diverse lettertypes, waardoor je de verschillende verhaallijnen gemakkelijk uit elkaar kunt houden. Er is van alles te zien en te lezen. Voor een dichtbundel heeft Massastrandingen veel tekst. Het is geen boek dat je in een uurtje leest, ook omdat de versregels tijd nodig hebben om te beklijven.

ik begrijp niet dat er mensen bestaan
die niet verliefd op jou zijn
ik vind het bijna jammer
ik weet zeker dat hen iets wordt ontzegd
wat ze nergens anders zullen vinden

Massastrandingen is een bijzondere dichtbundel, waar verschillende verhaallijnen rond natuur, klimaat, familie en liefde samenkomen. Het boekje is niet alleen prachtig vormgegeven, ook zitten er wondermooie zinnen in verstopt. Mijn exemplaar hangt in ieder geval vol met post-its. ★★★★

Deze recensie verscheen ook op Boekvinder.be.