Verhaal van een moeilijke jeugd

Moeders van anderen is een prachtig debuut over twee zusjes die opgroeien in een disfunctionele familie. Na de scheiding van hun ouders wonen Kine en Nico bij hun moeder. Over haar drankgebruik wordt niet gepraat - maar het maakt het leven van de zusjes moeilijk. Hoewel het verhaal erg verdrietig is en een heftig thema heeft, zit er ook veel humor in het boek. En de schrijfstijl is prachtig! De zinnen lijken eenvoudig maar zeggen vaak zoveel meer dan je in eerste instantie zou denken. Ik heb een heleboel mooie quotes genoteerd.

Een scooter als vrijheidssymbool

Moeders van anderen speelt zich af in een buitenwijk in de jaren negentig. Nico en Kine hebben eigen regels om de wereld bij elkaar te houden. Altijd in de voorste metrowagon staan, altijd een groene trui dragen op donderdag. Maar de belangrijkste regel: nooit praten over hun moeder, nooit over haar drankgebruik, nooit over de dingen waar ze bang voor zijn.

"Ik weet heus wel wat mensen zien als ze naar mij kijken. Vaak genoeg kijk ik door de ogen van anderen naar mezelf, dan zie ik iemand doffe rondjes rennen in de gymles, of hulpeloos op een te groot bankje op het schoolplein zitten wachten tot de laatste les van haar zusje is afgelopen."

Reikhalzend kijken de zusjes uit naar het moment dat ze een scooter kunnen kopen. Terwijl ze hun wereld langzaam uitbreiden lijkt vooral Kine zich te ontplooien. Nico daarentegen raakt steeds meer vervreemd van haar leeftijdsgenoten. Nauwkeurig analyseert ze de rampen die er om hen heen gebeuren, tot ze in haar fatalisme niet meer ziet welke ramp er werkelijk op hen afkomt.

Verdriet en humor gaan hand in hand

Moeders van anderen gaat over de vele gedaantes die de moeder van Nico en Kine kan aannemen. Je hebt de zorgzame moeder, maar ook degene die te veel drinkt. Degene die spijt heeft en beterschap belooft. Zowel de personages als de setting voelen levensecht. Je groeit mee met de personages. Tijdens het lezen moest ik af en toe ook denken aan Wees onzichtbaar van Murat Isik. Ook in dit boek groeit het hoofdpersonage op in een achterstandswijk, met een ingewikkelde familiesituatie als decor.

"Ik kende geen enkele songtekst echt en in plaats van Killing in the name of zong ik heel lang Chilling in the hemel".

De setting in de jaren negentig zorgde voor veel herkenning. Toevallig ben ik zelf ook in deze periode opgegroeid. Ik herkende de muziek, het speelgoed en de trends. Evenals de gebeurtenissen uit het nieuws. Dit maakte Moeders van anderen voor mij extra interessant om te lezen.

"Ik weet niet wat deze dag zo leeg maakt en waarom jarig zijn zo eenzaam is. Nodigen mensen daarom visite uit op hun verjaardag?"

Het einde van het boek is wel wat open, maar dat geeft de lezer hoop. Of eerder wanhoop? Dat hangt er misschien vanaf of je optimistisch bent als Kine of pessimistisch als Nico.

Soms kan een boek tegelijkertijd verdrietig en grappig zijn. Mirthe van Doornik weet precies de juiste balans de scheppen tussen heftig en luchtig. En dat is knap. ★★★★★

Deze recensie verscheen ook op Boekvinder.be.