Lezersrecensie
Een origineel en beangstigend post-apocalyptisch verhaal
Onlangs won ik dit boek hier op hebban.nl en ik was meteen erg blij. Hoewel ik nog niet eerder van de schrijfster Emily St. John Mandel gehoord had, sprak de synopsis me heel erg aan. Ik ben gek op post-apocalyptische verhalen, dus dit leek me echt een boek voor mij!
Na het lezen van Station Elf ben ik nog altijd enthousiast. Het verhaal is heel realistisch geschreven. De world building is tot in de details compleet en de geschetste toekomst is goed in te beelden. Hierdoor kan het boek soms een beetje beangstigend aanvoelen – zo gemakkelijk kan het dus mis gaan in onze huidige maatschappij..
Station Elf kent een wisselend POV, waardoor we kennismaken met veel verschillende personages en hun verhaallijnen. Ook krijgen we door middel van flashbacks een beeld van de wereld voor de uitbraak van de Georgische griep. Wat deden de personages toen? En hoe staan ze met elkaar in verband? Wat ik zelf heel tof vind is de manier waarop de verschillende verhaallijnen uiteindelijk allemaal bij elkaar komen. Emily St. John Mandel is een ingenieuze vertelster die haar verhaallijnen als puzzelstukjes in elkaar weet te passen. Als lezer heb je pas op de laatste bladzijde je puzzel compleet en raak je geen moment verveeld.
De schrijfstijl leest bovendien heel fijn. De zinnen zijn helder, de beschrijvingen beeldend en de dialogen komen realistisch over. Bovendien bevat dit boek zeker ook mooie en inspirerende quotes en een aanzet tot nadenken over de huidige maatschappij.
Mijn enige puntje van kritiek is de cover van het boek. De globe die je ziet komt letterlijk uit het verhaal, maar persoonlijk vind ik de knalroze kleur niet heel passend. Op deze manier ben ik bang dat veel mensen dit boek voorbij zullen lopen – een chick lit verwachtend. Terwijl Station Elf toch echt een enorme aanrader is; een fantastisch post-apocalyptisch verhaal met een inspirerende achterliggende boodschap!
Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.
Na het lezen van Station Elf ben ik nog altijd enthousiast. Het verhaal is heel realistisch geschreven. De world building is tot in de details compleet en de geschetste toekomst is goed in te beelden. Hierdoor kan het boek soms een beetje beangstigend aanvoelen – zo gemakkelijk kan het dus mis gaan in onze huidige maatschappij..
Station Elf kent een wisselend POV, waardoor we kennismaken met veel verschillende personages en hun verhaallijnen. Ook krijgen we door middel van flashbacks een beeld van de wereld voor de uitbraak van de Georgische griep. Wat deden de personages toen? En hoe staan ze met elkaar in verband? Wat ik zelf heel tof vind is de manier waarop de verschillende verhaallijnen uiteindelijk allemaal bij elkaar komen. Emily St. John Mandel is een ingenieuze vertelster die haar verhaallijnen als puzzelstukjes in elkaar weet te passen. Als lezer heb je pas op de laatste bladzijde je puzzel compleet en raak je geen moment verveeld.
De schrijfstijl leest bovendien heel fijn. De zinnen zijn helder, de beschrijvingen beeldend en de dialogen komen realistisch over. Bovendien bevat dit boek zeker ook mooie en inspirerende quotes en een aanzet tot nadenken over de huidige maatschappij.
Mijn enige puntje van kritiek is de cover van het boek. De globe die je ziet komt letterlijk uit het verhaal, maar persoonlijk vind ik de knalroze kleur niet heel passend. Op deze manier ben ik bang dat veel mensen dit boek voorbij zullen lopen – een chick lit verwachtend. Terwijl Station Elf toch echt een enorme aanrader is; een fantastisch post-apocalyptisch verhaal met een inspirerende achterliggende boodschap!
Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.
2
Reageer op deze recensie