Tranentrekkend prachtig

Toen ik terug kwam uit Amerika haalde ik een stapeltje boeken uit de bibliotheek. Ik had veel last van een jetlag, dus besloot voornamelijk voor jeugdboeken te gaan. Maar toen ik They Both Die at the End zag staan, wist ik direct dat ook dit Young Adult boek mee naar huis mocht. Ik had hoge verwachtingen maar gelukkig stelde auteur Adam Silvera alles behalve teleur.

Vriendschap op het sterfbed

Op 5 september, net na middennacht, belt DeathCast Mateo Torrez en Rufus Emeterio om ze slecht nieuws te geven. Ze gaan allebei vandaag dood. Mateo en Rufus kennen elkaar niet, maar zoeken om verschillende redenen een nieuwe vriend op hun laatste dag. Een vriend voor hun zogenoemde End Day. Het goede nieuws: daar is een app voor. Op deze manier komen beide jongens met elkaar in contact en worden ze elkaars Last Friend.

Het interessante hieraan is dat ze, wanneer ze elkaar op straat waren tegengekomen waarschijnlijk geen vriendschap hadden gesloten. Het is heel tof dat ze allebei zo verschillend zijn. Hierdoor kunnen ze op hun laatste dag nog zoveel van elkaar leren. Niet alleen over de ander, maar ook over zichzelf. Samen zitten ze bovendien in hetzelfde schuitje: beide zijn ze nog heel jong, maar toch weten ze dat ze gaan sterven.

Actueel

Het verhaal voelt heel erg ‘nu’. De Last Friend app is een toffe uitvinding en doet erg denken aan Tinder. Ik vond het heel grappig dat je ook hier te maken krijgt met internettrollen. Bijvoorbeeld mensen die vragen aan de Decker (de persoon wie binnen 24 komt te overlijden) of ze hun bank mogen overkopen. Of mensen die puur uit zijn op seks. Ook de plaats van social media in het verhaal, Instagram in het bijzonder, geeft They Both Die at the End een heel hedendaags gevoel.

Het enige jammere vind ik dat de achtergrond van DeathCast nauwelijks aan bod komt. Hoe is dit geïntroduceerd in de samenleving? En hoe kunnen ze überhaupt het moment van iemands overlijden voorspellen? Daar had ik graag meer over gelezen!

Een diversiteit aan personages

Hoewel Rufus en Matteo de hoofdpersonages zijn, lees je een aantal hoofdstukken vanuit andere personages. ik vond dit een heel toffe vertelwijze - zo ontdek je nog een aantal zijplots die anders niet ten goede uitgewerkt konden worden. Ook zie je zo de puzzelstukken van het grotere geheel.

De schrijfstijl van Adam Silvera is wondermooi. De personages voelen levensecht en spatten van de pagina’s af. Tijdens het lezen voelde ik zoveel liefde. En ja, ik heb ook heel veel gehuild doorheen het boek. Maar wat verwacht je anders van een verhaal met zo’n titel?

They Both Die at the End is een prachtig verhaal over de laatste dag uit de levens van Rufus en Matteo. Hoewel de jongens heel verschillend zijn, genieten ze enorm van elkaars gezelschap. Niet alleen helpen ze elkaar om afscheid te nemen van het leven, ook genieten ze samen van het leven. De liefde en de passie spat van elke pagina. Tijdens het lezen heb ik behoorlijk veel gehuild - soms van geluk en soms van verdriet. Wat een prachtig boek.

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.