Romantiek in de ruimte

Hoewel ik groot voorstander ben van de stelling 'science fiction is meer dan aliens en ruimteschepen', lees ik wel enorm graag verhalen die zich afspelen in de ruimte. Ik was dan ook ontzettend benieuwd naar Eenzaam en extreem ver weg, het eerste boek in de Ventura Saga. In Eenzaam en extreem ver weg maken we kennis met Seren, die aan boord van het ruimteschip de Ventura woont. Dit ruimteschip van de NASA is op verkenning naar een bewoonbare planeet. De generatie van Seren heeft het leven op aarde nooit gekend, maar zal ook de eindbestemming niet bereiken - en wordt daarom de interstellaire generatie genoemd. Op de Ventura wordt het hele leven voor je uitgestippeld; wie je levenspartner is, hoeveel kinderen (en van welk geslacht) je zult krijgen en wat je baan is. Seren vraagt zich af wat de doel is van haar bestaan. Maar dan ontmoet ze Dom - ze valt als een blok voor hem, maar hun liefde is onmogelijk door de strikte regels aan boord. Ik ben gek op verhalen die zich afspelen in de ruimte / aan boord van een ruimteschip, dus ik had me enorm verheugd op Eenzaam en extreem ver weg. Tijdens het lezen zag ik het ruimteschip tot in de kleinste details voor me. De samenleving aan boord van de Ventura wordt, met al haar regeltjes, ook erg goed in beeld gebracht. Hierdoor kon ik me Seren's frustratie met deze manier van leven heel goed inbeelden. Ik vind haar een heel tof hoofdpersonage, omdat ze niet bang is om de wereld die ze kent in vraag te stellen. Ik moet echter wel zeggen dat ik het jammer vind dat het verhaal voornamelijk focust op romantiek. Sowieso ben ik iemand die liever een boek vol actie leest, maar af en toe kan ik een romantisch zwijmelverhaal zeker waarderen. Maar, in Eenzaam en extreem ver weg krijgen we te maken met een wel heel overduidelijke vorm van insta love. De liefde krijgt geen tijd om te groeien of zich te ontwikkelen, nee de liefde is er opeens (en overdreven klef in your face). En waarom? Zelfs na het uitlezen van het boek weet ik nog altijd niet precies wat Seren en Dom in elkaar zien. Het verhaal heeft veel tijd nodig om in gang te schieten; pas over de helft van het boek komt er echt actie in het verhaal. Stiekem zag ik dit avontuur al van mijlenver aankomen, maar toch was het enorm spannend om te lezen. Eigenlijk voelt Eenzaam en extreem ver weg vooral als een aanloop naar een groter geheel en ik ben enorm benieuwd hoe dit verhaal verder zal gaan. Al hoop ik trouwens niet dat we in het vervolg te maken krijgen met een liefdesdriehoek! Eenzaam en extreem ver weg begon wat te zoetsappig naar mijn smaak, maar gaandeweg werd het verhaal steeds spannender. Ondanks een extreme vorm van insta love heb ik zeker van het verhaal genoten; de wereld van het ruimteschip was erg interessant en zat tot in de details goed in elkaar. Het einde was ietwat voorspelbaar, maar tegelijkertijd heel spannend. Ben ik trouwens de enige die Seren met Ezra shipt? ;)

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.