Een gedurfd verhaal

Zweden wordt opgeschrikt door het aanspoelen van een reddingsvlot, met daarop twee mannen die door geweld om het leven zijn gekomen. Dit opzienbarende feit brengt inspekteur Wallander uit Ystad in actie. Hij en zijn collega's weten de identiteit van de mannen te achterhalen. Er zou sprake zijn van een criminele afrekening. Maar, waarom werden de lijken dan niet verzonken?

De twee slachtoffers komen uit Letland, waarna het rechercheteam tijdelijk bijgestaan wordt door de Letse collega majoor Liepa. Wanneer die vermoord wordt, moet Wallander naar het Letse Riga om de zaak te onderzoeken.

Henning Mankell neemt de lezer ook terug in de tijd, toen de USSR uit elkaar gevallen was, maar de invloed van Rusland in de Baltische staat Letland nog dagelijks voelbaar was. Uiteraard is Honden van Riga geschreven in die woelige tijd, begin jaren negentig. Mankell laat Wallander ontdekken dat Liepa waarschijnlijk vermoord is door een van de twee kolonels van de politie in Riga. Maar, wie van de twee?
Naarmate het boek vordert, krijgt het boek meer en meer de proporties van een avonturenroman. Hoewel Wallander de dader probeert te ontmaskeren, moet hij vooral uit handen van achtervolgers blijven. Dat is spannend, hoewel sommige plotontwikkelingen ongeloofwaardig blijven. Waarom vertrouwt Wallander bijvoorbeeld opeens een van de verdachte kolonels? En, hoe kan Wallander zich uit een bijna onmogelijke situatie in een pakhuis redden? Ook wordt de vraag waarom de lijken op het vlot niet verzonken waren niet naar mijn tevredenheid beantwoord. Of, waarom was het nodig dat Wallander de moord op Liepa in Letland ging onderzoeken?

Zolang ik maar niet te lang blijf stilstaan bij die onbevredigende aspecten van het boek, blijft er een gedurfd verhaal over. Goed geschreven, en spannend tot op het eind.