Met een lach en een traan

Waardige afsluiter van de Bill Hodges trilogie. Stephen King bewaart het beste zelfs voor het laatst. Het boek is prima op zichzelf te lezen, al wordt er wel meermaals verwezen naar de belevenissen in Mr. Mercedes en Finders Keepers, maar de belangrijkste gebeurtenissen uit de eerste twee boeken worden in End of Watch nog even fijntjes uiteengezet, zonder dat het storend is.

Het boek trapt af met de gruwelijke daad van Brady Hartsfield waarmee ook Mr. Mercedes begon. Dit keer zijn twee ambulancebroeders op weg naar plaats delict, waar zij alles op alles zetten om de nodige levens te redden. Daarna wordt al gauw overgeschakeld naar Kermit William Hodges, beter bekend als Bill. Hij heeft, als gepensioneerd agent, samen met zijn (zaken)partner Holly het bedrijf Finders Keepers opgericht en ze worden betrokken bij een aparte zaak.
Het vreemde aan de nieuwe zaak is dat er signalen zijn die wijzen naar Brady, terwijl hij toch al tijden in kamer 217 (The Shining zegt hallo) ligt en nauwelijks in staat is om een paar passen recht vooruit te lopen. Het lijkt onmogelijk dat hij op wat voor manier dan ook betrokken is bij de nieuwe zaak, waar een zelfmoord de nodige vragen oproept.

De plotomschrijving geeft al weg dat Brady natuurlijk alsnog de bad-guy is in dit verhaal, maar voordat King zo ver is, moet-ie wel de nodige kunstgrepen doen. Het wordt allemaal iets zweveriger dan de eerste twee boeken, die veel dichter bij de realiteit bleven, maar King blijft King en hij weet met zijn sublieme vertelstijl de lezer al snel in het verhaal mee te sleuren. Het helpt daarbij ook dat de band tussen Bill en Holly beter uit de verf komt dan in Finders Keepers en het verhaal niet halverwege in kakt, zoals dat bij de eerste twee delen meer het geval was.

Naarmate King het einde nadert, begint bij mij toch altijd het billen knijpen. Niet zelden heeft King een fraai verhaal te kort gedaan door een niet al te best eind te schrijven. In End of Watch weet King zichzelf te overtreffen, maar wel in positieve zin. Het lijkt allemaal wat makkelijk af te lopen, maar schijn bedriegt en het einde maakt de cirkel, of eigenlijk de verschillende cirkels, helemaal rond.

De Bill Hodges trilogie komt bij mij niet voor in het rijtje meest memorabele King boeken, maar ze zijn absoluut het aanschaffen waard. King weet altijd te boeien met zijn vertelstijl en uiteindelijk zijn Bill en Holly, na wat rijpen, twee personages die het hart van de lezer toch weer weten te winnen. Het eind van de trilogie was er een met een lach en een traan, maar past wel perfect.