Lezersrecensie
Goed boek gaat verloren in haar categorie
Een boek vinden dat en een verhaal verteld, en een historische correcte weergave van het verleden geeft, vind je niet alle dagen. Toch ben ik erin geslaagd om zo’n boek te vinden, met name Catilina’s wapen van Steven Saylor.
Steven Saylor studeerde af aan de universiteit van Texas in de vakken geschiedenis en klassieke literatuur. Nu schrijft hij voornamelijk historische romans. Catilina’s wapen maakt deel uit van een serie spannende detectiveromans die zich afspelen in het oude Rome. Het boek behoort zowel tot het genre thriller als het genre historische romans. Eerder verschenen Romeins bloed en Dood van een slavendrijver.
Het boek speelt zich af in 63 v. Chr., een woelige periode in Rome aangezien er weer consulverkiezingen waren. Het begint met de droom van Gordianus de Vinder die uitkomt: een boerderij op het platteland van Etrurië. Het was voor hem echter een zeer welkom geschenk aangezien hij niet langer kon leven in het corrupte Rome. Nog maar pas aangekomen op het platteland krijgt hij alweer een verzoek van Cicero, een kennis en één van de kandidates voor de consulverkiezingen. Gordianus wordt verzocht om de gangen na te gaan van de demagogische senator Catilina. Hij had de gevaarlijke opdracht nog maar net aanvaard of hij vond al een onthoofd lijk in een van zijn stallen. Doorheen het boek zoekt Gordianus naar de dader van deze gruwelijke feiten.
Zoals hierboven al vermeld speelt het boek zich af in het jaar 63 v.Chr. Dit is echter een belangrijk jaar voor Rome en nog meer voor Cicero. Hij wordt namelijk verkozen tot consul. Zijn tegenstander was Catilina, een Romeinse staatsman afstammend uit een zeer oud en in verval geraakt Romeins geslacht.
In dit boek krijg je te maken met een vertellend vertelperspectief, meer bepaalt een belevende ik-persoon. Er wordt dus niet over de personages gesproken maar wel door de personages. Bij het lezen van de eerste hoofdstukjes is het nog niet helemaal duidelijk wie er aan het woord is. Persoonlijk vond ik dit niet zo aangenaam. Het maakt het namelijk moeilijk om meteen mee te zijn met het verhaal. Dit is, naar mijn mening, in tegenspraak met het oorspronkelijke doel van de belevende ik-persoon. Normaal gezien zou je je hierdoor juist makkelijker moeten kunnen inleven. Ik vond het jammer dat dit doel, wat voor mij een zeer belangrijk doel is, niet van in het begin bereikt werd. Later in het boek kon je je wel voldoende inleven zoals dit hoort bij een belevende ik-persoon.
Door het feit dat het vertellend werd geschreven kwamen dialogen in het boek veelvoudig voor. Dit vind ik een zeer positief iets. Door het redelijk zware onderwerp is het boek soms moeilijk om te lezen. Je moet je bij het lezen van elke gebeurtenis goed concentreren want er wordt vaak terug verwezen naar een gegeven van een aantal hoofdstukken ervoor. Door het veelvoudig gebruik van die dialogen wordt het al wat luchtiger om te lezen.
Het boek opgedeeld in vier grote hoofdstukken. Deze indeling brengt een duidelijke structuur aan in het boek. Vervolgens wordt elk groot hoofdstuk op zich nog eens onderverdeeld in kleinere deeltjes. In elk klein deeltje wordt er dan een bepaalde gebeurtenis verteld waardoor het boek lijkt te bestaan uit vele kleine verhaaltjes.
Het was zeker de moeite waard om het boek te lezen. Normaalgesproken lees ik geen thrillers. Ik heb de uitdaging gegrepen om toch eens in contact te komen met een ander genre. De ervaring is echter niet zo positief uitgedraaid. Ik had me verwacht aan een verhaal waarin in meegesleept werd van het begin tot het einde. In dit opzicht bleef ik jammer genoeg op mijn honger zitten. Het verhaal bevatte vele elementen die voor spanning konden zorgen maar naar mijn mening heeft de auteur hier niet genoeg gebruik van gemaakt.
Als ik puur naar het verhaal zelf kijk, vond ik het een interessant boek. Alles wat betreft Romeinen en hun geschiedenis boeit me erg. Met Latijn zijn we ook net begonnen met de redevoeringen van Cicero. Dit boek verruimt mijn achtergrondinformatie zeer hard, wat ik dus alleen maar positief vind. Voor mij dient een boek dus niet louter te ontspannen, maar het mag van mij ook gerust een educatieve functie hebben.
Algemeen kan ik dus besluiten dat ik het een goed boek vond maar ik zou hem niet plaatsen in het genre van de thrillers.
Steven Saylor studeerde af aan de universiteit van Texas in de vakken geschiedenis en klassieke literatuur. Nu schrijft hij voornamelijk historische romans. Catilina’s wapen maakt deel uit van een serie spannende detectiveromans die zich afspelen in het oude Rome. Het boek behoort zowel tot het genre thriller als het genre historische romans. Eerder verschenen Romeins bloed en Dood van een slavendrijver.
Het boek speelt zich af in 63 v. Chr., een woelige periode in Rome aangezien er weer consulverkiezingen waren. Het begint met de droom van Gordianus de Vinder die uitkomt: een boerderij op het platteland van Etrurië. Het was voor hem echter een zeer welkom geschenk aangezien hij niet langer kon leven in het corrupte Rome. Nog maar pas aangekomen op het platteland krijgt hij alweer een verzoek van Cicero, een kennis en één van de kandidates voor de consulverkiezingen. Gordianus wordt verzocht om de gangen na te gaan van de demagogische senator Catilina. Hij had de gevaarlijke opdracht nog maar net aanvaard of hij vond al een onthoofd lijk in een van zijn stallen. Doorheen het boek zoekt Gordianus naar de dader van deze gruwelijke feiten.
Zoals hierboven al vermeld speelt het boek zich af in het jaar 63 v.Chr. Dit is echter een belangrijk jaar voor Rome en nog meer voor Cicero. Hij wordt namelijk verkozen tot consul. Zijn tegenstander was Catilina, een Romeinse staatsman afstammend uit een zeer oud en in verval geraakt Romeins geslacht.
In dit boek krijg je te maken met een vertellend vertelperspectief, meer bepaalt een belevende ik-persoon. Er wordt dus niet over de personages gesproken maar wel door de personages. Bij het lezen van de eerste hoofdstukjes is het nog niet helemaal duidelijk wie er aan het woord is. Persoonlijk vond ik dit niet zo aangenaam. Het maakt het namelijk moeilijk om meteen mee te zijn met het verhaal. Dit is, naar mijn mening, in tegenspraak met het oorspronkelijke doel van de belevende ik-persoon. Normaal gezien zou je je hierdoor juist makkelijker moeten kunnen inleven. Ik vond het jammer dat dit doel, wat voor mij een zeer belangrijk doel is, niet van in het begin bereikt werd. Later in het boek kon je je wel voldoende inleven zoals dit hoort bij een belevende ik-persoon.
Door het feit dat het vertellend werd geschreven kwamen dialogen in het boek veelvoudig voor. Dit vind ik een zeer positief iets. Door het redelijk zware onderwerp is het boek soms moeilijk om te lezen. Je moet je bij het lezen van elke gebeurtenis goed concentreren want er wordt vaak terug verwezen naar een gegeven van een aantal hoofdstukken ervoor. Door het veelvoudig gebruik van die dialogen wordt het al wat luchtiger om te lezen.
Het boek opgedeeld in vier grote hoofdstukken. Deze indeling brengt een duidelijke structuur aan in het boek. Vervolgens wordt elk groot hoofdstuk op zich nog eens onderverdeeld in kleinere deeltjes. In elk klein deeltje wordt er dan een bepaalde gebeurtenis verteld waardoor het boek lijkt te bestaan uit vele kleine verhaaltjes.
Het was zeker de moeite waard om het boek te lezen. Normaalgesproken lees ik geen thrillers. Ik heb de uitdaging gegrepen om toch eens in contact te komen met een ander genre. De ervaring is echter niet zo positief uitgedraaid. Ik had me verwacht aan een verhaal waarin in meegesleept werd van het begin tot het einde. In dit opzicht bleef ik jammer genoeg op mijn honger zitten. Het verhaal bevatte vele elementen die voor spanning konden zorgen maar naar mijn mening heeft de auteur hier niet genoeg gebruik van gemaakt.
Als ik puur naar het verhaal zelf kijk, vond ik het een interessant boek. Alles wat betreft Romeinen en hun geschiedenis boeit me erg. Met Latijn zijn we ook net begonnen met de redevoeringen van Cicero. Dit boek verruimt mijn achtergrondinformatie zeer hard, wat ik dus alleen maar positief vind. Voor mij dient een boek dus niet louter te ontspannen, maar het mag van mij ook gerust een educatieve functie hebben.
Algemeen kan ik dus besluiten dat ik het een goed boek vond maar ik zou hem niet plaatsen in het genre van de thrillers.
1
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
