Een oud verhaal, maar nog steeds actueel

Het is 1948. Hans Bärlach, een gepensioneerde commissaris van politie, ligt ernstig ziek in een ziekenhuis en heeft niet lang meer te leven. Zijn behandelend arts dr Hungertobel herkent in het tijdschrift Life in een foto een arts van de SS die tijdens de Tweede Wereldoorlog in concentratiekamp Stutthof operaties zonder narcose uitvoerde op gevangenen. In het tijdschrift wordt de naam van dr Nehle genoemd, maar volgens Hungertobel is het zijn oude studiegenoot Emmenberger die nu directeur is van een vooraanstaande privékliniek. Verwarring alom.
Bärlach wil de waarheid weten en de man die vele doden op zijn geweten heeft, ontmaskeren en laten boeten. Lukt hem dit?
De vertaling van Ria van Hengel is prachtig. Het boek is heel leesbaar. De thema's zijn van alle tijden: Macht en machtsmisbruik, schuld en boete, zoeken naar gerechtigheid. Een boek dat bij de lezer binnenkomt en hem aan het denken zet. Hoe kon zoveel gruwelijks gebeuren? Een boek om na de eerste lezing zeker te herlezen.
Voor in het boek staat op de titelpagina vermeld 'misdaadroman'. Met deze typering doe je het boek tekort. Het literaire, de diepere laag, de meerduidigheid, het krachtige en mooie taalgebruik, de vele diepzinnige opmerkingen hebben op de lezer meer impact dan de weliswaar spannende zoektocht naar de dader en de waarheid. Het misdaadverhaal is misschien wel de kapstok waaraan Dürrenmatt zijn vele filosofische opmerkingen kan ophangen.
Slachtoffer wordt dader, dader wordt slachtoffer. Hoe actueel kun je het hebben?