Mededogen met de hoofdpersonen

Deze roman van Alex Boogers is opgebouwd rond drie personen die leven in een achterstandswijk. Ze komen uit een laag sociaal milieu met dikwijls daarbij behorende problemen. Harvey is een grote, zwarte jongen, beschadigd door het moeten toezien hoe zijn moeder mishandeld wordt door zijn vader. Hij is stom geworden, praat niet. Hij is zeker niet dom, integendeel zelfs, hij observeert zijn omgeving en voelt de mensen om hem heen haarscherp aan. Amy, 15 jaar, het buurmeisje van Harvey. Haar vader is jong overleden en met haar stiefvader heeft zij een problematische relatie. Een intelligent en kunstzinnig meisje. En dan nog Jacob, een oude man, verdrietig na het overlijden van zijn vrouw. Hij zoekt rust in de natuur. Jacob en Amy voelen elkaar aan, zoeken troost en vinden verbondenheid bij elkaar. Jacob voelt zich als 'surrogaatvader' verantwoordelijk voor haar.
Technisch gezien zit deze roman goed in elkaar. De structuur is spannend, je moet als lezer goed bij de les blijven. Het vertelperspectief wisselt om de paar bladzijden, heden en verleden lopen door elkaar heen, de spanning wordt vakkundig opgevoerd onder andere door vooruitwijzingen naar een groot drama dat heeft plaats gevonden Die open plekken worden pas veel later in het boek ingevuld. De stijl is mooi, de beeldspraken zuiver.
Boogers beschrijft de hoofdpersonen heel ontroerend, herkenbaar en vooral vol mededogen. Ze gaan leven voor de lezer en je hoopt, eigenlijk tegen beter weten in, dat het goed met hen gaat. Het mededogen met Jacob, Amy en Harvey is de kern en de kracht van deze roman.
Wat jammer dat de auteur zich niet heeft beperkt tot het verhaal van de drie personen. Door de uitweidingen, ik denk nu onder andere aan de stereotiepe psycholoog, de leraar maatschappijleer en andere bijfiguren, zit er zoveel 'ruis' in het boek dat afleidt van de kern.
Deze roman van Alex Boogers heeft mij vele uren leesplezier bezorgd. Een aanrader!