Beklemmend

Deze beklemmende debuutroman is geschreven vanuit de belevingswereld van de jonge Mikael. Bij aanvang van het verhaal is hij negen jaar en komt zijn vader Birk niet thuis. Mikael weet er meer van maar vertelt alleen met horten en stoten een vaag verhaal aan zijn moeder. “Papa zwom weg. Hij was onder water. Ineens”

In het eerste deel kom je er langzamerhand achter wat er is gebeurd, dit vond ik met deel 2 het meest meeslepend. De eenzame Mikael op een afgezonderd eiland, met 3 bewoners (hijzelf, zijn moeder en buurman Karl), hartverscheurend. Hij voelt zich al enorm schuldig en als moeder begrijpt wat er is gebeurd laat ze Mikael duidelijk voelen dat zij hem verantwoordelijk acht. Hoe tragisch!
De verstoorde moeder-kindrelatie komt niet meer goed en neemt in de loop der jaren steeds vreemdere vormen aan. Deze verstikkende verhouding zie je ook terug bij de meeuw en haar jong. Mikael sluit hen tegen het eind van de roman op in één van de kamers van een leegstaand huis op het eiland. Een bijzondere parallel.

Heel knap vond ik hoe Robben voortdurend vanuit Mikaels gedachten en emoties blijft schrijven. En hoe mooi doet hij dat, sober en beeldend. Aanrader!