Recensie Caesarion

Motto van het boek is een regel van Plato: 'Wie is zijn vader,'vroeg ik, 'wie zijn moeder?'. Daar gaat eigenlijk het hele boek over: de relatie met ouders en het loskomen daarvan.
Ook gaat het over eenzaamheid: Ludwigs moeder die hem keer op keer alleen laat, hem op z'n achttiende al zegt : 'jij hebt eigenlijk al niemand meer nodig', Ludwig die in het huisje bij het strand op Sarah wacht, Ludwig reizend van hotel naar hotel, spelend als barpianist.
Hoe kan het anders wanneer je zo opgroeit als Ludwig. Een moeder die hem keer op keer achterlaat en waarvan hij ontdekt dat ze vroeger een gevierd porno-actrice was. Van wie hij als kind denkt; 'Er hangt een scherm tussen haar en de dingen, waar je tegenop loopt als tegen een glazen deur die ze hebben gepoetst tot er geen verschil meer is tussen binnen en buiten. Achter die deur zit zij, ik maak vette vingerafdrukken op het glas'.
En dan nog een vader van wie hij zich alleen een ruisend geluid herinnert, wat later blijkt te zijn het geluid van broekspijpen die tegen elkaar schuren wanneer je met X-benen loopt. Triest is het wanneer hij als hij een soortgelijk geluid hoort, aan diegene vraagt: 'bent u soms mijn vader?'. Een vader,die hem in al die jaren één keer een ansichtkaart stuurt uit Colombia, met drie regels tekst: Hou van mij , wat Ludwig opvat als een serieuze opdracht en probeert ernaar te handelen. Een duister kunstenaar wiens belangrijkste kunst, de Abgrund, eruit bestaat dat hij in een Zuid-Amerikaans woud, een berg opblaast.

Ik twijfel tussen 3 en 4 duimpjes omdat het soms allemaal wat veel wordt, alles wat nog verweven is in dit boek, alle lokaties waar het zich afspeelt. Af en toe werd ik er wat moe van... Maar gaandeweg het schrijven van deze reactie, besluit ik toch tot 4, mede vanwege het mooie taalgebruik, die Wieringa kan echt wel schrijven!