Recensie De kunst om in koor te huilen pb.

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen.   Schrijnend verhaal over een bijzonder gezin, verteld vanuit de elf-jarige jongste zoon. (Kennelijk heet hij Allan, maar ik kan me niet herinneren dat ergens gelezen te hebben) Een arm gezin waar ze het normaal vinden dat vader z'n zoon slaat, met z'n dochter op de bank slaapt, waar moeder naar de waskelder gaat wanneer ze er geen raad meer mee weet en waar iedereen verbaasd is wanneer de oudste zoon die al in de stad woont, zijn moeder een complimentje geeft voor het lekkere eten. Allan adoreert zijn vader, probeert hem op allerlei manieren te helpen maar voelt toch op momenten dat er iets niet klopt.
Er zit zeker humor in het boek met hilarische scènes (oa met de konijnen)maar voor mij voerde het trieste toch de boventoon. Welke vader laat zijn elf-jarige zoon de loco-burgemeester bespieden om te kijken of deze een sexuele relatie heeft met iemand van het gemeentehuis en wanneer de loco-burgemeester Allan betrapt, zijn zoon afvalt en een pak slaag geeft??De beschrijving van die scènes vond ik zeer pijnlijk. Onbegrijpelijk hoe dit Deense dorp met alles wat er in dit gezin gebeurt, omgaat. Las ook ergens dat het auto-biografische elementen bevat.