Recensie Dode zielen

Niet echt mijn smaak, dit boek en al helemaal niet mijn tijd. Wat ben ik blij dat ik geen vroeg-negentiende eeuwse Russische vrouw op het platteland ben. Stomvervelend lijkt me dat.
Ik kan het niet eens zijn met de omschrijving op de cover: een absoluut hoogtepunt uit de Russische literatuur . Er wordt enorm uitgeweid over eten, drinkgelagen, vriendjespolitiek, geredetwist en gehandeld wat het nogal langdradig maakt. Gelukkig zit er af en toe wel humor in, het leukst vond ik het wanneer Gogol het heeft over de eigenaardigheden van Rusland en de Russen. De Russische man beschrijft hij als volgt:
"Alles bij hen was ruig, onbehouwen, ondeugdelijk, plomp en lelijk; in hun hoofden was het een warwinkel, er heerste chaos en onduidelijkheid in hun denken,- kortom, alles bracht de holle natuur van de man aan het licht, zijn grove, plompe aanleg, ongeschikt zowel voor huishoudelijke zaken als voor hartsaangelegenheden, een kleingelovige, luie natuur, altijd van twijfels en eeuwige angsten vervuld". Niet mis hè?.
En:
. het verstand komt bij de Rus als mosterd na de maaltijd
. een Rus houdt er niet van om tegenover derden zijn ongelijk te bekennen
. het Russische volk verstaat de kunst zich gepeperd uit te drukken
. een Rus is tot alles in staat en kan zich bij ieder klimaat aanpassen

Heb me beperkt tot het lezen van deel 1, een magere 3 duimpjes waard.