Recensie Doppler

Een bijzonder boekje. Het heeft iets sprookjesachtigs, iets van een avonturenverhaal, iets filosofisch en het heeft zeker ook humor.
Doppler houdt niet van mensen en dat realiseert hij zich nadat zijn 16-jarige dochter hem dat verwijt na het bekijken van de film The Lord of the Rings.
Met zijn elandkind Bongo heeft hij het goed in het bos, zijn voorraad elandvlees ruilt hij deels voor magere melk, voor fruit. Wanneer hij op verzoek van zijn vrouw een ouderavond bezoekt, vertelt hij één van de andere vaders: Het bos is aardig en vriendelijk. De zee is grillig. En de bergen. Maar het bos is voorspelbaar en minder verwarrend dan de meeste andere plekken. Terwijl je absoluut niet kunt vertrouwen op de zee en de bergen of mensen, zeg ik, kun je je leven zonder problemen in de handen van het bos leggen. Want het bos luistert en begrijpt, zeg ik. Het breekt niet af, maar bouwt op en laat dingen groeien. Het bos begrijpt alles en herbergt alles.
Mooi is het ook wanneer hij met Kerstmis met Bongo cadeaus uitwisselt: Doppler geeft Bongo een leuk hoedje van crêpepapier, gemaakt van papier uit een vuilnisbak en: Zelf krijg ik niet zoveel. In feite krijg ik niks, maar lieve hemel, Bongo is een eland, en ik twijfel er geen moment aan dat ik een fantastische cadeau zou hebben gekregen als hij begrepen had wat Kerstmis inhoudt. Jij bent een cadeau op zich, Bongo, zeg ik. Denk er maar niet meer aan. Het cadeau is dat jij hier bij mij bent.
Verder figureren bijzondere mensen als Düsseldorf, die de slag in Bastogne tijdens het Ardennenoffensief nabouwt, de inbreker Breekijzer-Roger en de rechtse man Bosse die in het bos een verbroederingsfestival tussen verschillende religies organiseert.
Een boekje wat me wel even bijblijft.