Recensie Godenslaap

Schitterend boek met een prachtige schrijfstijl. Door de eerste pakweg dertig bladzijdes moest ik me wat heenworstelen maar daarna was ik verkocht.
Mortier moet een zeer goed observator zijn, zoals hij mensen en hun gedragingen, hun omgeving beschrijft, subliem!

Zo ook zijn schetsen van doodnormale dingen als bijvoorbeeld wasgoed:
'een labyrint van roerloze geestverschijningen, een platonische wereld vol beddenlakens zonder een rimpel, afgewisseld met onderhemden die aan hun mouwen op de lijn gespeld zijn, zodat ze de stomme verongelijkktheid tentoonspreiden van gehangen na de laatste stuiptrekking'
Ook erg mooi en treffend vond ik de beschrijving van moeders gedrag voor en tijdens haar menstruatie,
'het was alsof uit mijn moeders lichaam ontelbare fijne tentakels ontsproten. Een netwerk van ijle draden strekte zich rond haar uit en verbond iedere hoek en naad in huis met haar zenuwstelsel. De minste beweging zette zich over dat onzichtbare systeem verder. Trillingen brachten trillingen voort'

Bijzonder vond ik dat Helena jaloers is op de mogelijkheden die schilders hebben, zij zou de taal ook willen fijnstampen, er olie doorheen mengen, een nieuwe kleur scheppen door wat poeder van het ene woord bij poeder van het andere te voegen, een taal willen waarmee je eerst een ondergrond kunt aanbrengen, die door de kleuren erboven heen blijft schemeren. Maar bovenal 'Jaloers omdat ik een taal zou willen die geen betekenis draagt, maar bovenal intensiteit, een betekenis die aan de betekenis ontstijgt, en die je niet zozeer zou moeten lezen, als wel bezien'
Nou met de taal die Mortier Helena geeft, is hélemaal niets mis en met de intensiteit zeker ook niet...
Literair smullen zie ik hieronder staan, dat is het zeker.