Soms overkomt je leven je...

De jonge Duitse Irmina vertrekt halverwege de jaren dertig van de vorige eeuw naar Engeland met het plan een studie te volgen en een nieuw, ander leven op te bouwen. Ze is een ambitieuze, zelfstandige vrouw die voor haar mening uitkomt, maar de gevoelige, politieke situatie in haar eigen land niet volgt. Helemaal thuis voelt ze zich niet, als Duitse wordt ze met de nek aangekeken. Ze raakt stevig bevriend met Howard Green, een van de eerste zwarte Oxford-studenten, beiden buitenstaanders. Als ze door de omstandigheden terug naar Duitsland moet, wordt ze daar geconfronteerd met wat er gaande is. Ze wil snel terug maar de situatie laat dat niet toe. Geleidelijk past ze zich aan, moét ze zich wel aanpassen… Of heeft ze een keuze?? Kijkt ze de andere kant op of kan ze zich nog verzetten? Wat zouden wij doen? Best een pijnlijke vraag!

Irmina’s verhaal wordt op een neutrale manier, zonder te oordelen, verteld in prachtige, voornamelijk grijsblauwe tekeningen met een bijzondere sfeer. Gebaseerd op brieven en dagboeken van Barbara Yelin’s grootmoeder. Het is een erg mooie graphic novel geworden.

Kenmerkend citaat is als Irmina tegen de zwarte (!) Howard zegt: ‘I’ve already been here half a year but every day they remind me that I’m not one of them. You can’t imagine how one is treated as a stranger here’ En dan Howard: ‘Sure I can, a little’.