Recensie Lea

Vrij naar een van de krantenrecensies die ik tegenkwam: “Een wonderkind of een total loss”, zou ik willen zeggen dat vanaf het begin het antwoord op deze vraag wel duidelijk is. Onafwendbaar voel je de rampspoed op Lea en haar vader Martijn van Vliet afkomen. De vader die àlles voor zijn dochter overheeft, de beste bedoelingen heeft, veroorzaakt daarmee juist een catastrofe. En feitelijk zijn beiden bezig met een poging tot zelfbedrog en uiteindelijk zelfvernietiging.

‘Is een viool duur?’ Met deze vraag van Lea begint het allemaal… Ondanks dat van Vliet alles doet om een rol in zijn dochters leven te hebben, deel te hebben aan haar wereld, haar opleiding en carrière te ondersteunen, raakt hij alleen maar verder van haar verwijderd.
Martijn beseft wel dat hij soms te ver gaat, dat hij een grens overschrijdt, die Lea’s leven van het zijne scheidt, maar kan niet anders.
Wrang is dat Martijn zijn vrouw Cécile ooit gezegd heeft geen kinderen te willen: ‘ik wil die verantwoordelijkheid niet. Ik weet niet hoe dat moet, de verantwoordelijkheid voor iemand op me nemen. Ik weet dat niet eens voor mezelf’

Interessant vind ik wat Mercier heeft gezegd: ‘Dit boek gaat over een ervaring die we het liefst zouden willen verdringen: dat zelfs mensen die we door grote intimiteit verbonden zijn, van ons kunnen vervreemden. Een onverwachte gebeurtenis, een ongemerkte verandering van de situatie, een verrassende opmerking – opeens lijkt een persoon met wie we ons nauw verbonden voelde, een vreemde, en we hebben het gevoel dat we hem verliezen. Hetzelfde kan met onszelf gebeuren: ook van onszelf kunnen we vervreemden. Bijvoorbeeld als we merken dat we niet ons eigen leven leiden, maar het leven dat anderen van ons verwachten. Of als we vaststellen dat we dingen denken, voelen en doen die niet bij het beeld passen dat we van onszelf hebben. ….. Geen enkele menselijke relatie, geen enkel beeld van de anderen en van onszelf is ooit zeker, onveranderlijk en gevrijwaard van vervreemding’

Heb vooral genoten van de eerste helft van het boek, later ligt het er soms wat te dik op naar mijn smaak, wordt het soms wel erg loodzwaar. Maar mooi geschreven is het zeker. Een 4 minnetje is mijn conclusie.