Ondergang door verslaving

De Don is het verhaal van Don Schothorst. Hij was een succesvol reclameman tot hij verslaafd raakte aan drank, drugs en seks.
Als kind mist hij de aandacht van zijn vader, maar deed er alles aan die te krijgen. Het liefst staat hij in het middelpunt van de belangstelling. Zijn vader raadt hem af ook het reclamevak in te gaan, maar Don doet dat toch. Om beter te worden dan zijn vader. Dat lukt hem en voor zijn dertigste is hij miljonair. Een kleine tien jaar later kan hij de verleiding niet weerstaan en snuift een lijntje cocaïne. Dan gaat het van kwaad tot erger en gebruikt hij dagelijks drank en drugs en geeft zich over aan sm-seks.
Don gaat failliet en vertrekt naar Londen voor een ontwenningskuur. Daarna richt hij SolutionS op, een particuliere kliniek voor verslaafden. Is dit om anderen te helpen of gaat hij weer voor het grote geld?

Zo’n 80% het boek is een opsomming van de momenten dat Don niet kreeg waarvan hij vond dat hij er recht op had en de successen die hij behaalde, afgewisseld door zijn extreme uitspattingen.
In de overige 20% worden kort zijn ervaringen in de afkickkliniek besproken. Waar hij denkt het normale leven wel weer aan te kunnen, maar terugvalt in zijn verslavingen. En een heel kort stukje over SolutionS.
In feite is het een boek vol zelfverheerlijking, hij noemt zichzelf De Don en laat zich door anderen ook zo noemen, waarbij Don ook nog eens successen claimt die niet waar blijken te zijn. Zo zegt hij dat de reclameslogan “Melk, de witte motor” door hem bedacht is, maar hoe kan het dan dat reclameman Harry Kramp hier een prijs voor gewonnen heeft?
Dat hij zijn vrouw en kinderen verwaarloost (hij vergeet zelfs de verjaardag van zijn dochter, probeert het af te kopen met honderden guldens, maar zijn dochter weigert dit), lijkt hem niets uit te maken. Slechts een enkele keer zegt hij dat hij een betere vader had moeten zijn. Alleen brengt hij dat dan weer niet in praktijk.
Volgens eigen zeggen, is zijn verslaving een ziekte en kan hij er daarom niets aan doen.

Ik had redelijk hoge verwachtingen van dit boek, maar helaas is het tegengevallen. Juist over zijn leven na de verslaving en de hulp die hij als ervaringsdeskundige kan geven, had ik willen gelezen.
De schrijfstijl is moeilijk te omschrijven. Het boek is een doorlopend verhaal, zonder indeling in hoofdstukken. Korte zinnen en omschrijvingen worden afgewisseld door breedvoerige beschrijvingen van de sm-seks.

Renée Kelder schreef dit boek als ghostwriter, de gezondheid van Don laat niet meer toe dat hij het zelf doet. Dat Renée hiervoor langere tijd met Don heeft moeten samenwerken, is een pluspunt voor haar.