Het leven van de burgemeester van Amsterdam

"De greppel" is het verhaal van Robert Walter, burgemeester van Amsterdam en geliefd bij de inwoners van de stad en ver daarbuiten.
Tijdens een nieuwjaarsreceptie ziet hij zijn vrouw Sylvia uitbundig lachen als zij met de saaie en degelijke wethouder Van Hoogstraten staat te praten. Als Robert hier later naar vraagt, vertelt zij hem een in zijn ogen wel heel vergezocht verhaal. Daarom vreest Robert dat Sylvia en Van Hoogstraten een verhouding hebben. Hij observeert Sylvia op alle mogelijke manieren om erachter te komen, maar vraagt het niet rechtstreeks. Want hij twijfelt of hij het wel echt wil weten.
Dan komt zijn oude vader langs om te melden dat hij en moeder hebben besloten samen uit het leven te stappen.
Tijdens een interview krijgt Robert foto’s te zien waarop een politieagent wordt mishandeld en de journaliste zegt dat een tipgever haar heeft verteld dat hij de persoon op de foto is.
Zijn hele leven staat op zijn kop en de uiterlijk zo stabiele burgemeester dreigt te veranderen in een argwanend wrak. Zullen zijn angsten overwinnen of weet hij zijn leven ten goede te keren?
Tijdens het verhaal zijn er regelmatig terugblikken naar een ver verleden en kun je iets lezen over de plek waar Sylvia vandaan komt. Sylvia, niet haar echte naam, komt uit het buitenland. Haar oorsprong wordt vaag gehouden.

“De greppel” is in de ik-vorm geschreven en we beleven het verhaal dan ook vanuit het gezichtspunt en de gedachten van Robert.
De kenmerkende schrijfstijl van Robert Koch is soepel en humoristisch, met een forse hoeveelheid ironie en een goed uitgewerkt plot.
Het karakter van Robert, en dat van de andere hoofdrolspelers, is goed beschreven, je leert ze gaandeweg kennen. Robert is niet bepaald gecharmeerd van de minister-president, maar kan uitstekend overweg met de groten der aarde en ook zij mogen hem graag. Het zijn volgens mij juist deze beschrijvingen van zijn karakter die het boek erg leuk maken en er voor zorgen dat je als lezer wel van Robert moet gaan houden. Het blijven geen boekpersonages, maar worden echte mensen.
De spanningsboog is op een originele manier opgebouwd. Elke keer als het spannend wordt, komt er een ander onderwerp ter sprake. Op die manier blijft er veel ruimte over voor de fantasie van de lezer, het is geen dichtgetimmerd verhaal. Maar omdat je graag het vervolg van het eerdere onderwerp wil weten, nodigt het ook uit om snel verder lezen.
De actuele onderwerpen die aangesneden worden, maken het ook nog eens een boek dat je aan het denken zet.