Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Als je overal mee wegkomt

Marianne 13 juli 2018
Het is 1943 als Boris Bastarache, 11 jaar oud, met zijn vriendjes “verzet” speelt. Zij willen de Duitsers, die buiten het dorp Saint-Martin een kamp hebben, op zo’n manier dwarszitten met hun daden dat alle dorpsgenoten trotst op hen zijn. Daarbij gaat iets afschuwelijk fout en dat mag op geen enkele manier openbaar worden. Een geheim dat doorslaggevend zal zijn voor het leven van Boris, de keuzes die hij maakt en hem zijn hele leven zal achtervolgen.
De vader van Boris is opgepakt door het verzet en zijn moeder voedt hem alleen op. Na de oorlog keert Boris’ vader niet terug en zijn moeder heeft moeite de eindjes aan elkaar te knopen. Studeren zit er voor Boris niet in tot de vader van Léo, de beste vriend van Boris, aanbiedt de kosten op zich te nemen op voorwaarde dat Boris Léo, net als op de middelbare school, helpt. Léo is niet erg slim en moet wel een diploma hebben.
Als Boris Mathilde ontmoet, weet hij dat zij de vrouw van zijn leven is, geen ander kan aan haar tippen. Helaas gebeuren er dingen die een einde van deze idylle noodzakelijk maken.
Boris vindt na een zware selectieprocedure een baan bij een bank. Léo krijgt daar ook een baan door de connecties van zijn vader en Boris is ondergeschikt aan Léo. Wederom eist Léo van Boris dat hij hem helpt. Als Boris dat niet wil, blijkt dat Léo hem bij weigeren zal chanteren met het geheim uit hun kinderjaren.
Ondanks dat Boris’ prestaties bij de bank uitermate goed zijn, stapt hij over naar de reclamewereld, zijn oude liefde, waar hij gaat werken bij Publipro en later zijn eigen reclamebureau Basta! opricht, waarmee hij zeer succesvol is.
Boris sluit een goed huwelijk met Brigitte, althans een goed huwelijk wat betreft status en geld, en zij krijgen drie dochters. Colette, Manon en Fanny.
Steeds meer wordt duidelijk dat Boris een psychopaat is, die niemand ontziet om zijn hachje te redden.
Tussen de hoofdstukken die het leven van Boris beschrijven, staan korte tussenhoofdstukken. Deels politierapporten over ene HP, later over dingen die HP doet. Wie die mysterieuze HP is en waarom hij handelt op de manier waarop hij dat doet, wordt aan het eind van het boek duidelijk.
In de ogen van Boris draait alles om hem, verder is iedereen bijzaak. Een uitzondering daarop is misschien Mathilde, maar uiteindelijk vindt Boris zijn eigen hachje belangrijker dan haar welzijn. Daarmee heeft Koen Strobbe het karakter van Boris meteen duidelijk geschetst. Omdat Boris zich steeds overal uit weet te praten, vraag je je als lezer soms af of Boris nou wel of niet de moord heeft gepleegd. Zo nietsontziend zal hij toch niet zijn? Of wel?

Het boek heeft een pakkende schrijfstijl die door zijn vaart uitnodigt verder te lezen en bevat veel plotwendingen. De afwisseling tussen snelle en langzame stukken is op een subtiele manier in balans. De verhaallijnen zijn voldoende uitgewerkt zonder “dichtgetimmerd” te zijn en geven voldoende ruimte voor de fantasie van de lezer. Ondanks alle moorden die gepleegd worden en het ontkennende gedrag van Boris, kan je niet anders dan van hem gaan houden. Dit is deels te danken aan de humoristische ondertoon die door het hele boek heen klinkt. Al met al een thriller waar veel psychologie aan te pas komt.
Op de cover staat een foto van een man, een foto die verknipt is, net zo verknipt als Boris, en als een puzzel weer aan elkaar gelegd.

Koen Strobbe (1964) begon zijn carrière in de wereld van de media, maar vertrok in 2003 naar de Provence om daar wijnboer te worden. Daarnaast had Strobbe aspiratie om te schrijven en wijdde hij daar dagelijks een aantal uur aan. In 2016 debuteerde hij met de thriller Kruis en munt. Hierna schreef Koen samen met Pieter Aspe Blankenberge blues. Na De wolf van Colombes is De tragische eindes van Boris Bastarache zijn vierde boek. Strobbe wil zijn twee passies, wijn maken en schrijven, blijven combineren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Marianne