In gesprek op weg naar een levenseinde

“Laat los mijn hand” is het ontroerende verhaal van een vader, die ALS heeft en weet dat deze ongeneeslijke ziekte voor steeds meer pijn en afhankelijkheid zal zorgen, en zijn drie zoons Jack, Ralph en Louis (in het boek afgekort tot Lou). Lou is de halfbroer van de tweeling Jack en Ralph.
De vader, Larry Lasker, wil op een waardige manier sterven, maar dat is in Engeland bij wet verboden. Hij ontdekt levenseindeklinkiek Dignitalis in Zürich waar het wel mogelijk is. Voor de duidelijkheid, Dignitas is een bestaande organisatie. Ook in Zwitserland heeft een arts als eerste de plicht om levens te redden. Daarnaast hebben zij de opdracht als het nodig is mensen te helpen waardig te kunnen sterven.
Samen met Lou reist hij met een oud VW-busje naar Frankrijk, waar de twee broers zich bij hen voegen.
Lou heeft in de voorafgaande periode, waarin hij mantelzorger voor zijn vader was, veel met hem gepraat en geaccepteerd dat zijn vader voor een waardig levenseinde kiest.
Ralph en Jack denken daar anders over en vooral Jack is het helemaal niet eens met het besluit van zijn vader. Lou gaat op een bepaald moment twijfelen of Larry zich niet bedacht heeft.
Onderweg praten ze veel met elkaar. Eerst over dagelijkse dingen en hun leven op dat moment. Daarna ontwikkelen de gesprekken naar een hoger niveau, wat is echt belangrijk in het leven en wat zijn de belangrijke vragen waar iedereen een antwoord op moet vinden.
Maar het zijn niet alleen goede gesprekken, de spanning onderling stijgt en er volgen ruzies. Jack en Ralph verwijten hun vader dat hij hun moeder in de steek heeft gelaten om met een andere vrouw, de moeder van Lou, te trouwen en de leugens die hij in de periode voor de scheiding heeft verkondigd. De jongens waren toen nog klein en hebben de ruzies als erg bedreigend ervaren. De ruzie die ontstaat als Ralph en Jack hun vader dit verwijten, brengt hen toch weer dichter bij elkaar. Larry probeert uit te leggen hoe hij die periode beleefd heeft, de onzekerheid die hij voelde en de zoons krijgen meer begrip voor hem.
Onderweg bezoeken zij ook enkele plaatsen die Larry nog een keer wil bekijken.
De laatste dagen zijn voor de vader heel zinvol geweest en op zijn laatste avond schrijft hij zijn zoons brieven, de brief aan Lou is er een vol liefde en dankbaarheid. Belangrijk voor de vader is dat zijn zoons altijd contact met elkaar zullen blijven houden en elkaar zullen steunen.

Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Lou.
Deze roadnovel blinkt uit in prachtige dialogen, die poëtisch en filosofisch zijn en waarin ook de nodige humor niet ontbreekt.
De verschillende karakters komen tot leven. De vader die worstelt met zijn verleden, ziekte en naderende dood. De tweeling, die beiden een tamelijk onuitstaanbaar karakter hebben en hun eigen mening graag laten horen, maar toch ook een groot hart hebben. Lou is meer een denker, die de mensen in zijn omgeving wil doorgronden.
De titel “Laat los mijn hand” is precies waar dit boek over gaat. Dat liefde voor een ander ook inhoudt de ander loslaten. Liefde tussen vader en zoons en tussen broers.

“Laat los mijn hand” is het vierde boek van Edward Docx (1972, Newcastle) en de eerste die in het Nederlands vertaald is (door Dirk-Jan Arensman). Met zijn boek “Self Help” stond hij op de longlist van de Man Booker Prize. Zijn andere boeken zijn “The Calligrapher” en “The Devil’s Garden”. Voor zijn werk als journalist werd hij genomineerd voor de George Orwell Prize.