Lezersrecensie
Rouwen is misschien wel het meest persoonlijke dat bestaat
In acht verhalen wordt beschreven hoe mensen de dood van Mattias beleven. Mensen die hem liefhebben, die hem kenden of hem alleen zijdelings kenden. Hierdoor ontstaan acht heel verschillende verhalen vanuit acht verschillende perspectieven. De achterblijvers hebben allemaal herinneringen aan Mattias en door die te combineren wordt duidelijk wat die fatale avond gebeurde en wie Mattias was.
Dat de herinneringen verschillend zijn, is vanzelfsprekend. Zijn vriendin Amber, moeder Kristianne en grootouders Riet en Hendrik kennen hem anders dan vrienden. Ook die vrienden kennen hem erg verschillend. Quentin waarmee hij een koffiewinkel wil beginnen, het blinde hardloopmaatje van Quentin Chris en zijn game-vriend Issam. Dan is er verhuurder Nathan, waar ze een huisje van huren, die hem helemaal niet kent. Het laatste verhaal is het indrukwekkendst, maar om geen spoilers weg te geven, noem ik alleen de naam Tirra en zeg niet wat haar rol is.
In feite gaat het in “Na Mattias” om het effect van zijn dood op de mensen om hem heen en wat er gebeurd is, is veel minder belangrijk. Elk verhaal haalt dan ook herinneringen op aan de tijd voor Mattias’ dood en vertelt hoe het leven erna is. Het is een boek over verlies en rouw, hoe verschillend mensen daarmee omgaan. Welke verhalen zij vertellen en aan wie.
De aangrijpende roman “Na Mattias” schuwt niet een beladen onderwerp, rouw, onder de loep te nemen en doet dat zonder in de valkuil van clichés te vallen. Door de heldere schrijfstijl en korte hoofdstukken blijft Peter Zantingh de nieuwsgierigheid van de lezer prikkelen. Je wil als lezer weten wat er gebeurd is en elk hoofdstuk brengt een klein beetje meer duidelijkheid. Maar niet alleen wordt duidelijk wat er met Mattias gebeurde, ook zijn karakter en de manier waarop hij in het leven stond, worden duidelijk. Door de verteltrant van de hoofdstukken gaan de acht beschreven personen echt leven en begrijp je waarom de manier waarop ze rouwen ook helemaal bij hen past. Je hebt het gevoel dat je ze kent en als het ware naast ze loopt in de weken na Mattias’ overlijden.
Achterin het boek, helaas niet in het e-book, staat een playlist van de muziek die Mattias wilde afspelen in het hipsterkoffiehuis dat hij samen met Quentin wilde openen.
Peter Zantingh, 1983, groeide in Heerhugowaard op en woont tegenwoordig in Utrecht. Hij studeerde Small Business & Retail Management en Digitale Communicatie.
Na zijn studie werd Zantingh webredacteur bij nrc.nl en na vier jaar ging hij naar de mediaredactie van de NRC.
Zijn eerste roman, Een uur en achttien minuten, verscheen in 2011 en werd genomineerd voor zowel de publieks- als de juryprijs van de Dioraphte. In 2014 verscheen de tweede roman, De eerste maandag van de maand, en in 2016 kwam een non-fictieboek, We vergaten te voetballen, uit. Deze boeken werden gepubliceerd bij uitgeverij Arbeiderspers.
Peter Zantingh stapte in 2017 over naar uitgeverij Das Mag, waar “Na Mattias” in 2018 uitkwam.
Dat de herinneringen verschillend zijn, is vanzelfsprekend. Zijn vriendin Amber, moeder Kristianne en grootouders Riet en Hendrik kennen hem anders dan vrienden. Ook die vrienden kennen hem erg verschillend. Quentin waarmee hij een koffiewinkel wil beginnen, het blinde hardloopmaatje van Quentin Chris en zijn game-vriend Issam. Dan is er verhuurder Nathan, waar ze een huisje van huren, die hem helemaal niet kent. Het laatste verhaal is het indrukwekkendst, maar om geen spoilers weg te geven, noem ik alleen de naam Tirra en zeg niet wat haar rol is.
In feite gaat het in “Na Mattias” om het effect van zijn dood op de mensen om hem heen en wat er gebeurd is, is veel minder belangrijk. Elk verhaal haalt dan ook herinneringen op aan de tijd voor Mattias’ dood en vertelt hoe het leven erna is. Het is een boek over verlies en rouw, hoe verschillend mensen daarmee omgaan. Welke verhalen zij vertellen en aan wie.
De aangrijpende roman “Na Mattias” schuwt niet een beladen onderwerp, rouw, onder de loep te nemen en doet dat zonder in de valkuil van clichés te vallen. Door de heldere schrijfstijl en korte hoofdstukken blijft Peter Zantingh de nieuwsgierigheid van de lezer prikkelen. Je wil als lezer weten wat er gebeurd is en elk hoofdstuk brengt een klein beetje meer duidelijkheid. Maar niet alleen wordt duidelijk wat er met Mattias gebeurde, ook zijn karakter en de manier waarop hij in het leven stond, worden duidelijk. Door de verteltrant van de hoofdstukken gaan de acht beschreven personen echt leven en begrijp je waarom de manier waarop ze rouwen ook helemaal bij hen past. Je hebt het gevoel dat je ze kent en als het ware naast ze loopt in de weken na Mattias’ overlijden.
Achterin het boek, helaas niet in het e-book, staat een playlist van de muziek die Mattias wilde afspelen in het hipsterkoffiehuis dat hij samen met Quentin wilde openen.
Peter Zantingh, 1983, groeide in Heerhugowaard op en woont tegenwoordig in Utrecht. Hij studeerde Small Business & Retail Management en Digitale Communicatie.
Na zijn studie werd Zantingh webredacteur bij nrc.nl en na vier jaar ging hij naar de mediaredactie van de NRC.
Zijn eerste roman, Een uur en achttien minuten, verscheen in 2011 en werd genomineerd voor zowel de publieks- als de juryprijs van de Dioraphte. In 2014 verscheen de tweede roman, De eerste maandag van de maand, en in 2016 kwam een non-fictieboek, We vergaten te voetballen, uit. Deze boeken werden gepubliceerd bij uitgeverij Arbeiderspers.
Peter Zantingh stapte in 2017 over naar uitgeverij Das Mag, waar “Na Mattias” in 2018 uitkwam.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marianne
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
