Door vriendschap zichtbaar worden

“Onzichtbaar” bevat twee belangrijke quotes.
De eerste staat voorin het boek en is van Fernando Pessoa:

‘Zouden wij op deze wereld niets dan pennen zijn met inkt
Waarmee iemand waarachtig schrijft wat wij hier krassen?’

De tweede staat op de achterflap en is van Lex Jansen, Magonia

Soms worden de personages in een roman vrienden, zoals mij overkwam bij Hendrik en Diane, de personages uit het boek in wording van Edith van Walsum.

Hendrik is een wat oudere journalist. Na het verdwijnen van zijn vrouw Magda is hij de draad kwijtgeraakt en gaat aan de drank om het gemis te verzachten. Mede hierdoor wordt hij ontslagen en zit alleen thuis. Hij heeft één zoon, Hans.
Als Hendrik tijdens een bezoek aan de supermarkt komt te vallen, wordt hij naar het ziekenhuis gebracht. Gelukkig heeft hij niets gebroken, maar zijn kneuzingen zijn dusdanig dat ze hem voorstellen eerst een tijdje naar een verpleeghuis gaat om te revalideren, wat hij niet wil. In het ziekenhuis komt hij zijn buurmeisje Diane en haar moeder tegen. Diane biedt aan hem te helpen met boodschappen en zo. Daarnaast huurt hij een particuliere hulp, Nina, in.
Diane kan slecht met haar ouders overweg, zij is een stil meisje dat alleen haar hond Sebastiaan heeft. Haar ouders zijn allebei heel dik en vinden dat Diane veel te mager is. Dit leidt tot ruzies. Niet alleen tussen Diane en haar moeder, maar ook haar ouders maken vaak ruzie.
Ze heeft zomervakantie, daarna gaat zij naar de middelbare school, het Antoniuscollege.
Tussen Hendrik en Diane ontstaat een speciale band en ook Nina neemt al snel een bijzondere plek in.

Het boek wordt afwisselend geschreven vanuit het perspectief van Diane en Hendrik, het taalgebruik is duidelijk verschillend bij deze perspectieven. De taal is naast de nodige humor op veel plaatsen poëtisch te noemen en er wordt prachtige beeldspraak gebruikt, bijvoorbeeld “zijn tenen sudderen als gare knakworsten”.
Hendrik denkt veel na over het verleden, over zijn vrouw Magda en alle keren dat hij haar bedrogen heeft. Haar verdwijnen heeft hij nog nooit verwerkt en hij mist haar nog steeds. Diane kijkt meer naar de toekomst, de nieuwe school waar zij heen gaat en eigenlijk bang voor is. En verder doet ze wat meisjes van die leeftijd doen, zoals haar ouders ongehoorzaam zijn.
Nina heeft een goede invloed op Hendrik en weet hem uit zijn lethargie te halen, en passant helpt ze ook Diane met de vragen die bij haar leven. Hun vriendschap zorgt ervoor dat Hendrik weer zin in het leven krijgt en Diane vertrouwen heeft in de toekomst op haar nieuwe school.
Een boeiend en ontroerend verhaal over twee eenzame mensen die elkaar vinden in een bijzondere relatie.

Edith van Walsum is schrijfster en zij redigeert teksten. Daarnaast werkte zij als freelancer bij o.a. het NHD en was tekstschrijver bij het bureau Full Moon Productions.
Eerder verschenen van haar de romans Het Trapgat (nominatie AKO-literatuurprijs-longlist), Ongehoord en De Ander.