Brieven uit Woodstock

David is toneelschrijver en werkt aan een stuk over het Woodstock festival van 1969. Hij wil met zijn stuk niet de insteek nemen van de verheerlijking van de flower power, maar de andere kant van het festival naar voren brengen. Het alcohol- en drugsmisbruik. De diefstal van elkaars spullen. De onvrede als de muziek op zich liet wachten. Omdat het regende en het podium niet overdekt was, bestond het gevaar van electroducie.
Het schrijven wil niet erg lukken en om inspiratie op te doen, reist hij met zijn vrouw Nola naar Woodsctock, waar zij een aantal weken in een bed-and-breakfast zullen verblijven. De beschrijving van Marti, de eigenares van de bed-and-breakfast, is erg humoristisch. Zij is aanwezig geweest op het festival en gedraagt zich nog steeds als een hippie. In het hele huis zijn memorabilia van het festival aanwezig.
David heeft Nola graag in zijn buurt, daarnaast wil hij graag vader worden en hoopt op een Woodstock-baby. Als hij, omdat hij toch in de buurt is, het geboortehuis van zijn vader gaat opzoeken, verandert zijn mening over kinderen toch iets.
Nola is minder zeker of zij wel een kind wil, maar een gesprek hierover is tussen hen een moeilijke zaak. Zonder het te zeggen, slikt zij nog steeds de pil.
Nola is restaurateur van antieke meubelen en door het hele boek heen worden beschrijvingen gegeven van haar werk. In de tijd dat zij in Woodstock verblijven, mist ze haar werkplaats.
Op hun kamer in de bed-and-breakfast vindt Nola een gastenboek (elke kamer heeft zijn eigen gastenboek) en begint daarin te lezen. Het staat vol met brieven, die de vorige bewoner heeft geschreven aan zijn zoon Nicky. Nicky was zes jaar oud toen hij met zijn ouders op het festival was. Zijn beide ouders lieten hem een half uurtje alleen bij de tent spelen en gingen naar de muziek luisteren. Op de een of andere manier is hij in het water terecht gekomen en verdronken. Wat er precies gebeurd is, is nooit duidelijk geworden. Geen van de honderdduizenden aanwezigen heeft het gezien.
Nola wordt erg gegrepen door wat zij leest, maar vertelt David er niets over.
De brieven, waar het verdriet en schuldgevoel van de vader in doorklinken, zijn ontroerend. Je kunt zijn emoties haast voelen en deze delen zijn heel goed geschreven.
In de hoofdstukken over Nola en David merk je al vrij snel dat hun relatie niet altijd optimaal is, ook al houden ze veel van elkaar. In deze hoofdstukken gebeurt niet veel, tot David ontdekt dat Nola de pil nog slikt en de confrontatie die volgt is heftig.

Het boek leest vlot en zijdelings krijg je ook nog wat wetenswaardigheden over het Woodstock-festival, de muziek, het terrein en de toenmalige eigenaar.