Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Mannen die vrouwen haten, of is het andersom?

Marie Verstappen 29 oktober 2015
“Män som hatar kvinnor” of in het Nederlands “mannen die vrouwen haten” is het eerste deel van de geroemde millennium-trilogie van Stieg Larsson. Het boek werd bekroond met ‘de glazen sleutel’ de prijs voor de beste Scandinavische misdaadroman, de Zuid-Afrikaanse 'Exclusive Books Boeke Prize' en de 'ITV3 Crime Thriller Award for International Author of the Year'.De Zweedse schrijver en journalist heeft zijn boeken echter nooit gepubliceerd zien worden en heeft dus zijn prijzen nooit in ontvangst kunnen nemen, aangezien hij op vijftigjarige leeftijd stierf aan een hartaanval (2004). De Zweed had voor zijn dood echter niet stilgezeten, hij liet drie complete romans achter.

De milleniumreeks is achteraf ook verfilmd, in 2009 onder regie van Niels Arden Oplev die de drie delen uitbracht onder hun originele naam. Later is het eerste deel opnieuw verfilmd, onder leiding van David Fincher , die zijn film de titel “ the girl with the dragon tattoo” gaf en Daniel Craig kliste voor de hoofdrol.

In “mannen die vrouwen haten” maken we kennis met Mikael Blomkvist en Liesbeth Salander. Hij is een kritische journalist en mede-eigenaar van het tijdschrift Millennium die door een foute publicatie tegenover een grootindustrieel moet onderduiken. Zij is een sociaalincapabele vrouw met tatoeages, piercings en een fotografisch geheugen. Door omstandigheden komen beide in aanraking met de verdwijning van Harriet Vanger. Zij is de nicht van Vanger-concern topman Hendrik Vanger die al jaren geobsedeerd is door het mysterie. Samen onderzoeken ze de waarheid achter de verdwijning en treffen ze onverwacht afschuwelijke dingen aan waardoor ze zelfs hun eigen leven in gevaar brengen.
Het thema van het verhaal ontplooit zich naar het einde toe . Het hele verhaal gaat over machtsmisbruik en dat uit elk mogelijk opzicht. Beide hoofdpersonages worden meermaals gechanteerd en Ook spitst de auteur zich toe op geweld jegens vrouwen. Dit wordt ook duidelijk door de statistieken over vrouwengeweld op p. 11,127,267 en 429.

Het verhaal wordt vertelt vanuit een auctoriaal vertelstandpunt, in het begin zijn de verhaallijnen gescheiden, naarmate het einde komen deze bij elkaar en scheiden deze weer. Dit vond ik persoonlijk heel interessant omdat je zo een afwisseling hebt tussen de personages tijdens het lezen. Doordat de hoofdpersonages heel verschillende mensen zijn, en een totaal ander denkbeeld hebben is het 560 pagina’s lange boek niet langdradig. In tegendeel, je ontdekt steeds meer details en pelt door de verschillende lagen van de toch wel vrij complexe karakters.

Doorgaans zit er in het boek vrij veel geweld dat uiterst nauwkeurig beschreven is. En dit geweld komt niet alleen van de mannelijke kant, ook Liesbeth is geen katje om zonder handen vast te pakken.In de details herken je de journalist in Stieg Larsson. Het hele verhaal werkt naar de climax toe. Het onmogelijke raadsel dat uiteindelijk toch wordt opgelost, de morele kwesties,… Persoonlijk vind ik het geweldig dat geen enkele vraag onopgelost blijft. Larsson rond zijn verhaal mooi af, ook al volgen er nog twee boeken. De lezer wordt dus beloond voor zijn geduld.

Om af te sluiten wil ik vermelden dat ik de commotie omtrent de reeks snap en dat ik het lezen zeker de moeite waard vind. Het boek pleegt een aanslag op je sociale leven aangezien de drang om het uit te lezen zo groot is. Eens je begint kan je namelijk niet meer ophouden.

Reageer op deze recensie