Mooie opbouw, mooie afronding

Dit was het derde en laatste deel van Oversteek trilogie.
Nadat in deel twee de twaalf zijn verslagen, lijkt er weer rust te komen in de wereld. Langzaamaan worden er dorpen opgebouwd buiten de vesting, het leven neemt weer zijn normale beloop.
Toch is er nog een dreiging, want de bron, de Nul is nog ergens, en hij wacht. Hij wacht op het juiste moment om dan vol aan te vallen.

De bekende hoofdpersonen Peter, Amy, Alicia, Sara, Michael en Hollis zijn weer terug, Er is opnieuw een sprong in de tijd gemaakt. Ieder is zijn eigen weg gegaan.
Het boek lijkt een beetje te dobberen in het begin, toch weet Cronin met kleine stukjes informatie alvast toe te werken naar een groter gebeuren.

Cronin maakt dan ineens een uitstapje naar het verleden. Het verleden van Fanning. Hoe hij is geworden wie hij is. Het is een totaal andere manier van schrijven. Een boek in een boek. De ene lezer vind het geweldig, voor de ander is het een worsteling om doorheen te lezen. Maar het is behoorlijk essentieel voor het verhaal.

Daarna blijkt weer hoe Cronin zijn verhaal mondjesmaat heeft uitgezet, ineens krijgt het verhaal vaart, is er spanning zijn er een hoop viralen en is het enkel nog doorlezen tot het einde. De verhaallijnen komen alle tezamen, krijgen een climax in de stad van spiegels om dan nogmaals een enorme sprong in de tijd te maken. De laatste hoofdstukken zijn een bijzondere afsluiting van deze omvangrijke trilogie, met een kippenvelmoment aan het einde van 1000 jaar.