Een roman met net dat beetje extra

Een cover die ‘zomer’ ademt. De dame in de zomerjurk, het gebruik van kleur, de struiken vol in ’t groen, de zandweg en de blauwe lucht, het klopt allemaal. Een boek waarvan je bij voorbaat weet dat het wel een mooie roman moet zijn
.
Het hoofdpersonage is Jane. Ze woont in Londen en is getrouwd met Luc. Echt liefde hoewel ze elkaar soms tijden niet zien door het werk van Luc. Jane is een zelfstandige vrouw, die weet wat ze wil. Luc is niet gebonden aan een plek, hij houdt van Londen en van zijn reizen voor de films die hij maakt, maar zijn ‘thuis’ is toch echt het landgoed in de Provence waar hij is opgegroeid. Elk jaar keert hij terug om toe te zien op de druivenoogst, de wijnproductie en aansluitend de olijfoogst.

Clarisse Cambon is de eigenares van het landgoed, welke ze met strakke hand beheerd. Geliefd is ze nooit geweest en ze heeft ook geen moeite gedaan om dat ze veranderen.
Tussen Clarisse en Jane is een vete ontstaan, toen Jane als jong meisje iets zag, wat ze niet had mogen zien. Ze werd verbannen van het landgoed. Dat ze later toch terugkeert als vrouw van Clarisse’s zoon Luc helpt niet om haar milder te stemmen. Sterker nog, ze maken nog steeds ruzie.
De uitwerking van de afkeer van Clarisse naar Jane toe is goed gedaan, het is zo duidelijk dat ze niets van haar moet hebben. Wat is er toch met Clarisse, wat is er gebeurt dat ze zo verbitterd is geraakt? Het hele boek door blijft die vraag rondspoken en wordt maar in kleine gedoseerde hoeveelheden uitgelegd.
Ook het personage van Jane is goed uitgewerkt. Ze blijkt een sterke vrouw, die een flinke dosis ellende over zich heen krijgt en toch overeind blijft, ondanks de keuzes die ze moet maken en de ontdekkingen die ze doet.
Naast Jane en Clarisse worden er veel bij-personen opgevoerd. De werknemers van het landgoed bijvoorbeeld. Door de wijze waarop Carol Drinkwater die neerzet, zijn ze vanaf het moment dat ze in het verhaal komen al ‘levend’ en passen perfect in het verhaal.

Vanaf de eerste regel heet Carol Drinkwater de lezer te pakken. Ze heeft een heerlijke beeldende stijl van schrijven. Omgeving wordt mooi beschreven, gebeurtenissen ook, die kloppen gewoon en ook de dialogen zijn realistisch en levendig. De opbouw van het boek is grotendeels chronologisch, met een enkele stap terug naar het verleden. Die flashbacks maken het verhaal van nu compleet en toch weet Carol Drinkwater een onderdeel tot het allerlaatste te bewaren. Pas in de epiloog wordt het verhaal compleet gemaakt. De epiloog is echter wat grimmiger van karakter en botste met mooie einde van het verhaal van Jane. Dat was eigenlijk een beetje jammer en ging ten koste van het goede gevoel dat je overhoud na het lezen van het verhaal van Jane.
Een verhaal over wijnbouw, oogsten, wijn maken, olijfoogst, een landgoed in de problemen, rouw, liefde, familie vetes, hervonden familie en dat onder de Franse zon die je voelt tijdens het lezen

Wat een heerlijke roman van Carol Drinkwater. Ze weet de sfeer van de France Provence overtuigend over te brengen op de lezer. Ze voert bijzondere personages op, waarbij je van meeste gaat houden. Tussendoor leer je ook nog het een en ander over druiventeelt en oogst, wijn maken en over olijven en het produceren van olijfolie. Het is door het verweven van thema’s als rouw, familie banden, Frans-Algerijnse geschiedenis en keuzes maken in combinatie met misverstanden en invloeden vanuit het verleden een roman met net dat beetje extra, waardoor het blijft boeien tot het einde