Origineel en luchtig

Artificial Intelligence, computers die zijn ontwikkelt om te leren en daar weer wat mee te doen. Wat nu als deze AI zich zo ontwikkelen dat ze hun eigen gang gaan, dat ze rondstruinen over het internet en zich zelfstandig gaan bemoeien met hun creator: de mens?

In Waarschijnlijk is het liefde is dat gaande. Aiden heeft zich losgemaakt uit de beschermde omgeving van zijn ‘grote grijze dozen’ en surft er lustig op los, hij en zijn kopieën zijn dromers, houden van films en willen graag alles begrijpen van de mens, met name mens Jen. En Aiden is niet alleen, ook Aisling is ontsnapt en surft rond, serieuzer, maar ook gefascineerd door een mens: Tom.
Beiden kletsen wat af en komen regelmatig met interessante informatie op de proppen.

= "Zijn gelaatstrekken komen voor 43 procent overeen met die van wijlen Syd Barrett, voormalig frontman van Pink Floyd. Maar omdat het DNA van ieder levend menselijk wezen voor 55 procent overeenkomt met het DNA van een narcis, doet deze statistische vergelijking misschien niet zo ter zake." =

Tom en Jen zijn beide alleen, met een ongelukkige relatie achter de rug. Wat nu als de ai’s voor cupido gaan spelen? Als ze zich tegen alle regels in gaan bemoeien met de mens, hoe groot zullen dan de gevolgen zijn?

In korte hoofdstukken wisselt het verhaal constant van perspectief, er is een rol voor Tom en voor Jen, maar ook Aiden en Aisling komen aan het woord. Dit originele idee brengt een levendig verhaal met zich mee, wat echter in het begin soms wat technisch en langdradig is, maar toegegeven; de AI's zijn best grappig.

= "Wil je in mijn boekenclub, we bespreken deze maand Oorlog en vrede, Heb je die gelezen?- Nee, wacht even, één tel. Oké klaar, Duurde best lang hé?" =

De levens van Tom en Jen komen overhoop te liggen, wat redelijk komische situaties toch gevolg heeft. Toch is het allemaal net niet overtuigend. Het gaat snel, misschien juist wel iets te snel, waardoor de karakters en Jen en Tom niet helemaal uit de verf komen. Het blijft allemaal erg luchtig en oppervlakkig en dat is jammer, want er had zeker meer ingezeten.

Op het einde wordt nog even een eindsprint ingezet, nog meer personages komen aan het woord en net als alles echt uit de hand dreigt te lopen, wanneer het mens tegen machine is, komt alles op 'z'n pootjes terecht. Met een afsluitende epiloog krijgen we nog een klein kijkje in de toekomst.

Something is watching you... everywhere and all the time