Familiebanden zijn niet altijd vanzelfsprekend

De meeste kinderen groeien na hun geboorte op bij hun biologische ouders. Van jongs af aan is de aanwezigheid van familie vanzelfsprekend en zijn er geen vragen over afkomst. In haar aangrijpende young adult roman “Ver van de boom” geeft de Amerikaanse schrijfster Robin Benway een stem aan jongeren die niet precies weten waar hun wortels liggen.

Grace is geadopteerd en wanneer ze op zoek gaat naar haar biologische moeder, komt ze erachter dat ze een broer en zus heeft. Ze wonen niet ver bij haar vandaan en het contact is snel gelegd. Haar zus Maya is net als Grace als baby opgenomen in een pleeggezin. Broer Joaquin daarentegen heeft minder geluk gehad en is in vele verschillende pleeggezinnen en tehuizen opgegroeid.

In chronologische volgorde geeft Robin Benway weer wat de drie tieners samen delen vanaf het moment dat Grace haar biologische moeder wil zoeken. Ze doet dit afwisselend vanuit het gezichtspunt van Grace, Maya en Joaquin. Dit bij elk nieuw hoofdstuk wisselende perspectief stelt de lezer in de gelegenheid kennis te maken met de levens en het verleden van de drie kinderen afzonderlijk.

Wat het meest bijzonder is aan deze roman is het vermogen van Robin Benway om zich in haar personages in te leven. Grace, Maya en Joaquin zijn geen eendimensionale personen die met een veelvoud aan woorden op papier zijn gezet. De drie kinderen lijken van de bladzijdes af te stappen als mensen van vlees en bloed waar je als lezer echt bij betrokken raakt.

Ze weet heel treffend weer te geven hoe het moet voelen als je als kind nergens echt welkom bent en van de een naar de ander geschoven wordt. De gelatenheid van Joaquin als hij weer eens ergens weg moet, zijn vermogen zich steeds weer aan te passen waarmee hij zichzelf uitvlakt en zijn diepe angst om te geloven dat hem iets toekomt zijn tastbaar. Met het bozige en soms nare gedrag van Maya maakt Benway inzichtelijk dat boos en hard niet altijd hoeft te zijn wat het lijkt.

Geloofwaardig is het proces van aftasten. Grace, Maya en Joaquin zijn niet samen opgegroeid en kennen elkaar in wezen niet. Het is geen kwestie van elkaar simpelweg in de armen vliegen omdat er nu eenmaal een bloedband is.

Het lezen van “Ver van de boom” is niet alleen maar een verdrietige aangelegenheid. Er is veel ruimte voor hoop. Bovendien zijn de dialogen doorspekt met een leuke dosis humor. Voor de jonge lezers voor wie het boek in eerste instantie bedoeld is zijn Grace, Maya en Joaquin ook heel gewone tieners met herkenbare puberissues.

“Ver van de boom” is een prachtig boek voor iedereen, jong én oud, die wil ervaren hoe diep de wens te weten wie je bent verankerd ligt in de mens. Het is een eerlijk en hoopvol boek dat bijna niemand onberoerd kan laten.