Het negende gebod: gij zult geen valse getuigenis afleggen

Als in Parijs een onbekende tekst van de Romeinse schrijver Plinius de Jongere te koop wordt aangeboden beseft Antony Mulligan, conservator bij het Britisch Museum, dat hij iets unieks in handen kan krijgen.
Ook de katholieke kerk komt dit ter ore en zij zijn hier allerminst blij mee en proberen te voorkomen dat dit document in de openbaarheid komt.

Tegelijkertijd wordt de Nederlandse scenarioschrijfster Esther van Baerle gevraagd voor een internationale speelfilm, op basis van dit document. Als Esther voor haar research op bezoek gaat bij haar vroegere professor aan de Radboud Universiteit, treft ze hem aan in zijn werkkamer, badend in het bloed, vermoord.

Ze doet vervolgens een beroep op Anthony Mulligans historische expertise en al gauw ontdekken zij de duistere kanten van de katholieke kerk.

NIet alleen ontdekken zij hoe Maria Magdalena en andere belangrijke vrouwen in de eerste eeuwen van het Christendom werden verketterd, maar ook hoe gevaarlijk fake nieuws uit de christelijke oudheid zelfs vandaag nog kan zijn.

"Weet je wat de truc is Esther? Hier in Magdala voelt iedereen het sensationele historische besef dat dit wel eens een plek kan zijn geweest waar zowel Jezus als Maria Magdalena in levenden lijve heeft rondgelopen. Archeologische vondsten bewijzen dat zelfs. Ergo: het is waar. En dus zijn de mensen die hier komen ook sneller geneigd om alle andere dingen te geloven die tussen de regels door over Maria Magdalena worden verteld..."

Chris Houtman heeft goed gekeken naar Dan Brown. Hij haalt hem zelfs een paar keer aan in zijn boek. Het verhaal is spannend en vlot geschreven, maar weinig verrassend. Er wordt weer op zoek gegaan naar een manuscript, de kerk probeert weer koste wat kost dit tegen te houden en het speelt zich, net als het verhaal van Dan Brown, weer op verschillende locaties en in verschillende landen af. Het is een combinatie van Dan Brown en het boek "de verloren bibliotheek".

Er zitten best wat spannende actiestukken in, maar is dus weinig verrassend en het einde is in mijn ogen nogal slap. Kortom: als je een herhaling van dit soort verhalen leuk vindt, leest het lekker weg op het strand of bij het zwembad.