Op naar Nashville...

‘Zolang ik jou heb’ speelt zich af in het Missisippi van de vroege jaren’60.

Het verhaal wordt geschreven vanuit de 9-jarige Starla; enig kind en wonend bij haar strenge Omi. Vader Porter werkt op een booreiland en is weinig thuis en moeder Lulu is vertrokken naar Nashville om een zangcarrière te beginnen.

Omi en Starla botsen regelmatig en tijdens een huisarrest op de leukste dag van het jaar, Onafhankelijkheidsdag, besluit Starla niet langer bij Omi te blijven en vertrekt richting Nashville om haar moeder te gaan zoeken.

Aangezien Starla nogal onvoorbereid op weg is gegaan, zonder geld, zonder voedsel en water en zonder kleding is ze dolblij als ze onderweg een lift aangeboden krijgt. Starla heeft geen idee hoever Nashville is en bovendien heeft ze geen adres van haar moeder.

Starla wordt mee naar huis genomen door Eula, een donkere vrouw die een blanke baby bij zich heeft. Eula heeft behoorlijk wat uit te leggen aan Wallace, haar man. Want hoe komt zij aan een blank meisje van 9 jaar en een baby...?

Na een wanhoopsdaad vluchten Eula, Starla en baby James naar Nashville, op zoek naar Lulu. Een onzekere en zeer enerverende reis waarin het nodige gebeurt...

In eerste instantie zijn Starla en Eula niet helemaal eerlijk naar elkaar maar naarmate duidelijk wordt dat ze elkaar hard nodig hebben verandert dat.

Om geen spoilers weg te geven verder geen details over het verloop van het verhaal.

Het boek is geschreven vanuit Starla, het 9-jarige meisje, soms heel bijdehand maar soms ook heel naïef. Starla heeft nog niet precies door wat er speelt in de wereld buiten haar eigen leventje om maar ze leert de boze buitenwereld steeds beter kennen... Mede door deze schrijfstijl blijven de karakters wat oppervlakkig; het boek had wat meer diepgang mogen hebben.

Het is een boek over liefde, over de rassenscheiding in Missisippi in de jaren’60, over discriminatie, angst maar bovenal over hoop, vriendschap en vertrouwen.